Υπάρχουν στιγμές που σημαδεύουν τις μνήμεςς μίας χώρας. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλα. Μία από αυτές τις στιγμές ήταν και η γενική απεργία της 5ης Μαΐου 2010, όπου πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι απέργησαν σε όλη την Ελλάδα ( το wikipedia βέβαια μιλάει για 120.000, δείγμα του ότι μάλλον το λήμμα το έχει βάλει μπάτσος αλλά δεν είναι αυτή η κουβέντα μας). Σε αυτή την απεργία που πραγματοποιήθηκε την ημέρα ψήφισης του πρώτου Μνημονίου δολοφονήθηκαν 3 άνθρωποι που εργάζονταν στη Μαρφίν από ρίψη μολότοφ μέσα στη τράπεζα.
Ας πούμε πρώτα κάποια πραγματάκια στα γρήγορα για να τα θυμίσουμε σε όσους τα έχουν ξεχάσει: 1) όλες οι τράπεζες στην περιοχή του κέντρου είναι κλειστή αλλά η Μαρφίν του Βγενόπουλου είναι κανονικά ανοιχτή παρά τις απαγορεύσεις που είχαν γίνει, 2) το σκεπτικό για το οποίο η τράπεζα απασχολεί κανονικά τους υπαλλήλους σε μέρα πορείας που δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβει κάποιος για να πάει στην τράπεζα δεν έχει απαντηθεί ποτέ και όχι μόνο αυτό, αλλά η τράπεζα από έξω φαίνεται κλειστή σα να μη λειτουργεί, 3) ο διευθυντής της τράπεζας δίνει εντολή ότι όποιος φύγει πριν τη βάρδιά του θα απολυθεί, 4) το κτίριο είναι παλιό και δεν υπάρχει σχέδιο διαφυγής σε περίπτωση πυρκαγιάς. Με όλα τα παραπάνω, σκάει η μολότοφ στη τράπεζα, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν όλοι οι εργαζόμενοι να διαφύγουν από το κτίριο με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε το χαμό τριών νέων ανθρώπων. Ο διευθυντής της τράπεζας αλλά και ο πρόεδρός της ο Βγενόπουλος δε συλλαμβάνονται ποτέ, ενώ και αυτοί που έχουν ρίξει τις μολότοφ δεν έχουν συλληφθεί ακόμα.
Τα παραπάνω είναι όλα γνωστά. Γιατί τα αναφέρω τότε; Για να τονίσω μία άλλη πτυχή που έκανε την εμφάνισή της εκείνη τη μέρα και την κάνει κάθε φορά που συμβαίνει κάποιο περιστατικό το οποίο προκαλείται από τους εχθρούς της "τάξης και της ασφάλειας" . Μιλάω φυσικά για τα ΜΜΥΤ (Μέσα Μαζικής Υστερίας και Παραπληροφόρησης) και τους Νεοελληναράδες του καναπέ. Ας ξεκινήσουμε με τα ΜΜΥΤ. Την ίδια στιγμή που ξέσπασε το γεγονός, όλα τα Μέσα σπάνε την απεργία για να καλύψουν τα γεγονότα. Τρέχουν πίσω από τους συγγενείς των θυμάτων χωρίς καν να νοιάζονται για τη θλίψη τους. Δεκάδες τηλε-εισαγγελείς ξεσπάνε κατά των μπαχαλάκηδων αλλά και εναντίον των ίδιων των απεργιών, ενώ κατηγορούν όλο τον λαό που κατεβαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί και για τα δικαιώματά του. Κατηγορείται ολόκληρος ο χώρος της Αριστεράς αλλά και της Αναρχίας ότι φέρει ευθύνη για τη δολοφονία, ενώ εκείνο το διάστημα, άμα κάποιος πήγαινε να ψελλίσει κάτι για το Μνημόνιο, όλα τα παπαγαλάκια της Τηλεόρασης και του Τύπου του την έπεφταν για τους νεκρούς της Μαρφίν. Σήμερα, 4 χρόνια μετά από το θάνατο αυτών των 3 ανθρώπων, δε διάβασα ούτε ένα αφιέρωμα, ούτε ένα ρεπορτάζ για αυτούς τους ανθρώπους.
Αλλά επειδή άνθρωπος είμαι και μπορεί να μου ξέφυγε κάποιο ρεπορτάζ, αυτό που δε μου ξέφυγε με τίποτα είναι η αντίδραση των Νεοελληναράδων τότε και σήμερα. Όταν μαθεύτηκε ο θάνατος των 3 ανθρώπων, όλο το facebook είχε κατακλυστεί από "ευαισθητοποιημένους" ανθρώπους που ήταν συντετριμμένοι για αυτό που έγινε και ζητούσαν τα κεφάλια αυτών που έριξαν τις μολότοφ. Μάλιστα, πάρα πολλοί δήλωναν ότι θα σκότωναν ακόμα και οι ίδιοι τους δολοφόνους των τριών νεκρών. Ακόμα και όσοι δε ζητούσαν τα κεφάλια τους, τουλάχιστον κατηγορούσαν όλους αυτούς που ήταν στην πορεία, ενώ μάλιστα διοργάνωναν ή στήριζαν events με αναμμένα κεράκια έξω από τη Μαρφίν και έκαναν ήσυχες διαμαρτυρίες (οι μόνες που έχουν κάνει φυσικά στη ζωή τους).
Τι κάνουν όμως όλοι οι Νεοελληναράδες σήμερα, ανήμερα του θανάτου των τριών αυτών ανθρώπων; Όλοι αυτοί οι επαναστάτες του καναπέ, τι έβαλαν σήμερα στους τοίχους τους; Τραγουδάκια της Μπάολας και του Μπαντελίδη; Που θα πάνε διακοπές το καλοκαίρι; Όσον αφορά για τη Μαρφίν τι έβαλαν; ΤΙΠΟΤΑ; Μα αυτοί δεν κλαιγόντουσαν πριν 4 χρόνια τέτοια μέρα; Δεν ωρύονταν για τους δολοφόνους; Τώρα γιατί δεν έβαλαν κάτι; Δεν έβαλαν κάτι γιατί δε ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ. Ο Νεοελληναράς ξεχνάει πολύ εύκολα, δε ψάχνει ποτέ να βρει τις απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα (π.χ γιατί δε συνελήφθη ο Βγενόπουλος) και ακόμα δεν κάνει καν ερωτήσεις. Καταπίνει αμάσητο ό,τι του προσφέρει η τηλεόραση και απλά φωνάζει γιατί μόνο έτσι πιστεύει ότι θα αποδείξει το δίκαιό του. Δε θα σηκωθεί ποτέ από τον καναπέ για να διαμαρτυρηθεί και το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να ρίχνει κατάρες από το πληκτρολόγιο. Κάποτε έβριζε, τώρα ξέχασε.
Είμαστε λαός χωρίς Μνήμη. Είμαστε επίσης λαός που εξαρτάται από την τηλεόραση και πιστεύει πώς Αυτή του λέει την αλήθεια. Αλλά κυρίως, είμαστε Υποκριτές, σε όλο μας το Μεγαλείο.
ΥΓ. 1) Εγώ από τη μεριά μου έχω απλά να στείλω τα θερμά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων, γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που περνάνε το μεγάλο μαρτύριο.
ΥΓ. 2) Καθώς έγραφα αυτό το άρθρο, έμαθα ότι βυθίστηκε ένα πλοίο έξω από τη Σάμο και ότι έχουν πνιγεί αρκετοί άνθρωποι. Αυτό βέβαια δε θα το πολυδείς στις ειδήσεις. Σκέψου γιατί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου