Ο Νίκος Ρωμανός νίκησε,εμείς;

     10/11/2014: Ο Νίκος Ρωμανός ξεκινάει απεργία πείνας με στόχο να ικανοποιηθεί το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας από τη φυλακή για να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματά του στο ΤΕΙ που πέρασε αφού κατάφερε να περάσει μέσω των πανελληνίων εξετάσεων (που έδωσε μέσα στη φυλακή).

     6/12/2014: Μέρα μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν και προσωπικός φίλος του Νίκου Ρωμανού, αλλά και οργής για τη μη ικανοποίηση του αιτήματος του Νίκου Ρωμανού,που βρίσκεται στην 27η μέρα απεργίας πείνας. Τρομερή καταστολή από τις δυνάμεις της αστυνομίας σε πολλές πόλεις της Ελλάδας αλλά και δυναμικές απαντήσεις και καταλήψεις σε πολλά δημόσια κτίρια στην Ελλάδα.

     10/12/2014: Εφόσον την προηγούμενη μέρα δεν έχει βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ των κομμάτων, ο Νίκος Ρωμανός ξεκινάει στις 08:00 απεργία δίψας, βάζοντας το μαχαίρι στο λαιμό σε όλους αυτούς που δεν τον θέλουν ζωντανό. Έπειτα από τροπολογία του Πασόκ που την στηρίζουν όλα τα κόμματα της Βουλής πλην Χρυσής Αυγής, η Νέα Δημοκρατία υποχωρεί και αποδέχεται την τροπολογία που επιτρέπει στο Νίκο Ρωμανό να πάει στο Πανεπιστήμιο ( αν περάσει το 1/3 των μαθημάτων του πρώτου εξαμήνου και φυσικά με την επιτήρηση μέσω βραχιολιού ).\

     Αυτή η σύντομη υπενθύμιση γίνεται απλά και μόνο για να θυμόμαστε κάποια στιγμή στο μέλλον ( όχι ότι θα το ξεχάσουμε ποτέ φυσικά ), ότι σε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα χρειάστηκαν 31 μέρες απεργίας πείνας ενός 20χρονου ανθρώπου για να αποφασιστεί από μία ακροδεξιά κυβέρνηση αν θα του χορηγήσει ή όχι τις εκπαιδευτικές άδειες. 31 μέρες που ένα νέο παιδί αργοπέθαινε γιατί ήθελε απλά να σπουδάσει και αυτοί που έχουν την εξουσία στα χέρια τους τον άφησαν βασανιστικά να πεθαίνει,επειδή μπορούν. Η νομοθεσία το έλεγε ξεκάθαρα και όμως αυτοί επέλεγαν την τιμωρία για παραδειγματισμό. Τον τιμωρούσαν επειδή στάθηκε απέναντι τους. Πήγε να κλέψει μια τράπεζα και για αυτό τον τιμωρούσαν.

     Αλλά όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Υπάρχουν πολύ καλύτερες αναλύσεις από τις δικές μου στο Διαδίκτυο που μπορεί να τις βρει κάποιος πολύ εύκολα. Ο λόγος αυτού του άρθρου είναι άλλος. Να αναρωτηθεί αν ο αγώνας του Ρωμανού άξιζε. Γιατί να το σκεφτεί κάποια/ος αυτό; Μία βόλτα στο Ίντερνετ αρκεί. Facebook,twitter και σε διάφορα άλλα site στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια για τον Νίκο Ρωμανό. Σχόλια του τύπου: "Γιατί να σπουδάσει το τσογλάνι αφού είναι φυλακή;" "Ληστής είναι και το μόνο που αξίζει είναι να σαπίσει στη φυλακή!" "Πήγε να σκοτώσει κόσμο και τώρα θα τον αφήσουμε να σπουδάζει;" "Εγώ γιατί να πληρώνω από τους φόρους μου για να σπουδάσει ένας εγκληματίας;" "Και αν πάρει το καλάσνικοφ στο πανεπιστήμιο και αρχίζει να πυροβολεί κόσμο;"
Και αν νομίζει κανείς ότι αυτά ήταν μόνο σχόλια από ανώνυμους ή έστω από κάποιους που δεν έχουν θέση στο δημόσιο λόγο, τότε μάλλον γελιέται. Θάνος Τζήμερος, Άδωνις Γεωργιάδης, Νίκος Ορφανός ( ο Κίτσος του Ποταμιού) και διάφοροι άλλοι εμετοί που κυκλοφορούν στα διάφορα κόμματα.

     Γιατί όμως όλοι αυτοί μισούν τον Ρωμανό; Οι πρώτοι, "οι ανώνυμοι",αυτοί δηλαδή που σχολιάζουν στα social media χωρίς όμως να έχουν κάποια επιρροή στην κοινωνία έχουν κάθε λόγο να μισούν τον Ρωμανό. Ο Ρωμανός είναι ότι αυτοί θα ήθελαν πάντα. Είναι πλούσιος και θα ήθελαν εκείνοι να είναι στη θέση του. Φταίνε όμως μόνο τα χρήματά της οικογένειας του Ρωμανού; ΌΧΙ. Μισούν τον Ρωμανό γιατί εξεγέρθηκε, γιατί πήγε κόντρα σε αυτούς που του γαμούσαν τη ζωή. Και αυτό είναι κάτι που δε θα του το συγχωρέσουν όλοι οι "ανώνυμοι" εκεί έξω. Γιατί, βλέπετε, θα ήθελαν να έχουν τα λεφτά του Ρωμανού για να κάνουν τη "ζωάρα" που ονειρεύεται ο κάθε μικροαστός. Μπουζουκλερί υπό την παρουσία πολλών κορασίδων, καλοκαίρι στη Μύκονο με το γιοτ, το χειμώνα Αράχωβα, ναρκωτικά και πάρτυ και γενικότερα "η εικόνα των πλουσίων" όπως έχει περάσει στο φαντασιακό των μικροαστών. Και αντί ο Ρωμανός να είναι ένας από αυτούς για να μπορούν να τον θαυμάσουν,τι πήγαινε και έκανε το κωλόπαιδο; Έφυγε από το σπίτι του, άφησε τη σίγουρη ζωή και πήγε έξω. Δεν μπορούν να αντέξουν ότι δεν έκανε αυτό που θα έκαναν αυτοί. Και για αυτό θα ήθελαν να τον δουν νεκρό ( ή έστω να σαπίζει στη φυλακή ).

     Και φτάνω στο επίμαχο σημείο. Έγιναν καταλήψεις σε δημόσια κτίρια, πορείες αλληλεγγύης κλπ. Αλλά ας μην κρυβόμαστε. Μόνο μια μικρή, μαχητική μερίδα του κόσμου ήταν στους δρόμους. Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθούσε απαθής. Είτε γιατί δεν την ένοιαζε το ζήτημα του Ρωμανού είτε γιατί ήταν εναντίον του(δες προηγούμενη παράγραφο). Οπότε μπορούμε να πούμε ότι νικήσαμε; Ο Ρωμανός κέρδισε ξεκάθαρα αφού αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματά του. Εμείς όμως; Και στην τελική, ο Νίκος Ρωμανός έκανε τον αγώνα του για να μας αφυπνίσει και εμείς μείναμε πάλι αποβλακωμένοι να παρακολουθούμε χωρίς να δρούμε. Πολύ φοβάμαι ότι αν ήμουν εγώ στη θέση του, ίσως και να μην έκανα αυτόν τον αγώνα. Να σταματούσα και να υπέκυπτα στους εκβιασμούς του Κράτους. Γιατί να πολεμάω άλλωστε; Για αυτήν τη σάπια κοινωνία, την τόσο αιμοδιψή που θα άφηνε ένα 20χρονο παιδί να πεθάνει; Αλλά ευτυχώς ήσουν εσύ Νίκο που μας έδειξες τι εστί αξιοπρέπεια. Άμα δεν ήσουν εσύ, όπως και οι μερικές χιλιάδες αλληλέγγυοι σε όλη την Ελλάδα, εγώ μπορεί να έπαυα να έχω ελπίδες για αυτήν τη χώρα. Αλλά όσο υπάρχουν φωνές σαν τις δικές σας, ξέρω ότι θα μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω. Κερδήθηκε μία μάχη αλλά όχι και ο πόλεμος. Γιατί όπως λέει και ο Αναγνωστάκης:

Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα.Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!

Η προκλητικότητα ενός μπάτσου υπεύθυνου για τη ζωή μεταναστών

   

     Σήμερα έτυχε να βρεθώ σε μία εκδήλωση που πραγματοποίησε μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για το φαινόμενο της μετανάστευσης ανηλίκων προς χώρες της Δύσης, πολλές φορές ασυνόδευτων, οι οποίοι είναι παιδιά που έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν για λόγους είτε οικονομικούς, οπότε εμπίπτουν στην κατηγορία των μεταναστών, είτε για λόγους πολιτικούς, θρησκευτικούς ή φυλετικούς, οπότε σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με παιδιά που είναι πρόσφυγες και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη πατρίδα τους γιατί η ζωή τους βρισκόταν σε κίνδυνο ( όχι ότι έχει καμία διαφορά για μένα και για τον σκεπτόμενο κόσμο, γιατί και μόνο που κάποιος αναγκάζεται να φύγει από την πατρίδα του, αυτό σημαίνει ότι σε αυτήν η ζωή του βρισκόταν είτε σε άμεσο κίνδυνο, πχ. πόλεμο, είτε σε έμμεσο κίνδυνο, πχ. φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση). Ανάμεσα στους διάφορους αρμόδιους που μίλησαν, μεταξύ των οποίων κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, μίλησε και ένας μπάτσος που ήταν υπεύθυνος για την κράτηση των μεταναστών σε ένα κέντρο κράτησης (στρατόπεδο συγκέντρωσης δηλαδή ) και ήρθε να μας μιλήσει για την εμπειρία του.

     Ντυμένος με πολιτικά, νεαρός σε ηλικία ( γύρω στα 30-35 ), αυτός ο μπάτσος ήρθε να μας μιλήσει για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η κράτηση ενός μετανάστη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το διάστημα στο οποίο μένουν οι μετανάστες αλλά κυρίως για τις συνθήκες κράτησης αυτών των ανθρώπων. Αρχικά, μας ανέφερε το γεγονός ότι όσοι συλλαμβάνονται να έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα, στέλνονται στα στρατόπεδο συγκέντρωσης που βρίσκονται σε πολλές περιοχές της χώρας και εκεί τοποθετούνται πολλοί μαζί σε διάφορα κελιά ( δεν ανέφερε πόσα άτομα ανά κελί ). Τόνισε μάλιστα το γεγονός ότι επειδή δε μπορούν να αναγνωρίσουν άμα κάποιος μετανάστης είναι ανήλικος ή όχι ( ! ), τους βάζουν όλους μαζί στο ίδιο κελί, σαν να έχουν τις ίδιες ανάγκες και προσοχή πχ. ένας ενήλικας 25 ετών και ένας έφηβος 15 ετών!!! Στη συνέχεια, επισήμανε τη διάρκεια που μπορεί να μείνουν οι άνθρωποι αυτοί στα κελιά μέχρι να ξεκαθαριστεί η υπόθεσή τους, λέγοντας ότι παίρνει συνήθως 15 μέρες μέχρι 1 μήνα για να παρθεί απόφαση ( για την αποφάση φυσικά έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης και η Δικαιοσύνη και γενικότερα η Πολιτεία )! 1 μήνας όπου ένα παιδί βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής με το μόνο του "έγκλημα" να είναι το γεγονός ότι γεννήθηκε σε λάθος μέρος του πλανήτη!!!

     Το πιο απαράδεκτο, το πιο εμετικό σημείο όμως της ομιλίας του είναι οι συνθήκες κράτησης των μεταναστών, όπου επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν και πάρα πολλοί ανήλικοι, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα. Αρχικά, μας διαβεβαίωσε ότι παρέχουν κάθε είδους φροντίδα στους μετανάστες. Κοιτάξτε ποιες είναι οι "φροντίδες": επαρκής σίτιση, ζεστό νερό και τηλεόραση. Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Αυτές είναι οι "φροντίδες" που απολαμβάνει κάποιος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πιο συγκεκριμένα, μας ανέφερε ότι στο κέντρο που εργάζεται αυτός, οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ καλές σε σύγκριση με άλλα κέντρα!!! Τι μπορεί δηλαδή να συμβαίνει σε εκείνα τα κέντρα;;;Να μην τους ταϊζουν καν;;; Επιπλέον, για να μας δικαιολογήσει την "άνεση της τηλεόρασης", μας τόνισε ότι αυτή η άνεση υπάρχει επειδή απαγορεύεται ο προαυλισμός!!!Βρίσκεται δηλαδή ένας άνθρωπος κλεισμένος επί ένα μήνα σε ένα κελί ( υπάρχουν και διάφορες περιπτώσεις όπου μένουν για πολύ περισσότερο καιρό ), και το μόνο που βρίσκει ο μπάτσος για να μας πει και να νιώσει ικανοποιημένος με τον εαυτό του για αυτόν, είναι το γεγονός ότι τους παρέχουν τηλεόραση και ότι μπορούν να ψυχαγωγούνται!!! Τέλος, έκλεισε την ομιλία του με την άποψη ότι πρέπει οι φορείς να συνεργάζονται καλύτερα με την αστυνομία για να μπορούν να λύνονται πιο αποτελεσματικά τα προβλήματα που εγείρονται με την κράτηση των μεταναστών.

     Και αν και ήξερα τι θα ακούσω πάνω κάτω από τον μπάτσο ( που ήξερε μάλιστα και ανάγνωση, για αυτό και μάλλον είναι και υπεύθυνος ), γιατί οι συνθήκες κράτησης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ήδη γνωστές από τις διάφορες καταγγελίες που έχουν γίνει από ανθρώπους που έχουν επιβιώσει σε αυτά, αυτό που με προβλημάτισε είναι η στάση του κοινού και βάζω πρώτο πρώτο τον εαυτό μου φυσικά. Σε μια Πολιτεία όπου οι πολίτες της θα είχαν αυξημένο το αίσθημα της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας προς τον άνθρωπο που βιώνει τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, μόλις θα ακουγόταν αυτά τα λόγια από τον μπάτσο και έκλεινε την ομιλία του, κανονικά το κοινό θα έπρεπε να απαιτήσει να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες με πολύ έντονο τρόπο μέχρι να υποσχεθεί την αλλαγή με πράξεις. Σήμερα όμως, στην ελληνική κοινωνία, κάποιοι μέσα στην αίθουσα βρέθηκαν να χειροκροτήσουν αυτόν τον άνθρωπο ( !!! ), ενώ οι υπόλοιποι είχαμε μείνει στήλες άλατος. Αντί να του απαιτούμε αλλαγές, στην ουσία του δώσαμε το Οk να συνεχίσει. Αλλά τέτοιοι είμαστε και τέτοιοι μπάτσοι μας αξίζουν να μας εξουσιάζουν. Κρίμα για όλους αυτούς που διαμένουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και όλο αυτό να συμβαίνει επειδή έτυχε να βρεθούν σε μια σκατοχώρα όπου κανένας δε νοιάζεται για το συνάνθρωπο του και δεν εξεγείρεται για τα δικαιώματά τους. Μακάρι να καταφέρουν να φύγουν και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και από αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα μπας και δουν προκοπή στη ζωή τους. Εμείς είμαστε κωλολαός. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

O Aίλλυνας φίλαθλος για τον τελικό του Μουντιάλ

     Λίγο μετά τη λήξη του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα στη Γερμανία και την Αργεντινή, μπήκα στα social media; δηλαδή στο facebook και στο twitter, για να διαβάσω τα σχόλια των Αιλλύνων ( επίτηδες τους γράφω έτσι, για να ξεχωρίζουν από τους Έλληνες) για το τελικό αποτέλεσμα. Γνώριζα πάνω κάτω με το τι είδους σχόλια θα έρθω αντιμέτωπος, αλλά ήθελα να τα διαπιστώσω ιδίοις όμμασι. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά: "Ψόφα γαμιόλα Μέρκελ", "Γαμημένοι πουσταράδες κωλογερμανοί", "Σκατογερμαναράδες κωλόφαρδοι", "Σκατόφατσα Μέρκελ, πώς είσαι έτσι, μου θες και κύπελλο, γαμώ το σπίτι σου" και άλλα τέτοια όμορφα σχόλια εμφανίστηκαν στο timeline. Ένα απλό παράδειγμα, μάλιστα, είναι και η σελίδα του Σωκράτη Παπασταθόπουλου στο facebook, όπου ο άνθρωπος έδωσε απλά τα συγχαρητήριά του στην εθνική ομάδα της Γερμανίας και από κάτω έπεσαν να τον φάνε (δες εδώ, το πρώτο στάτους και τα σχόλια https://www.facebook.com/SokratisPapastathttps://www.facebook.com/SokratisPapastathopoulos?fref=ts)

     Γιατί όμως γράφω το συγκεκριμένο άρθρο ενώ είναι γνωστή η έλλειψη παιδείας του Αίλλυνα; Για 3 πολύ απλούς λόγους: 1) γιατί η πολιτική συνδέεται απόλυτα με την μπάλα. Όπως έχει δηλώσει άλλωστε και ο Τσε, "Το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα ακόμα άθλημα, αλλά ένα όπλο της επανάστασης". Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα βρίσουμε και ένα ολόκληρο έθνος επειδή οι πολιτικές που εφαρμόζονται από τους πολιτικούς αυτού του κράτους είναι βάρβαρες για τον υπόλοιπο κόσμο. Χθες κέρδισαν οι παίχτες της Εθνικής Γερμανίας, δεν κέρδισε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της Μέρκελ. Με το ίδιο σκεπτικό, αν κέρδιζε η Αργεντινή, δε θα κέρδιζε η εναλλακτική απάντηση στις πολιτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, θα κέρδιζαν απλά ο Μέσσι και η παρέα του. Το ξεκαθαρίσαμε;

     2) Το να υποστηρίζεις μία χώρα, πχ. την Αργεντινή, επειδή μισείς τους Γερμανούς που σου καταστρέφουν τη ζωή είναι τέρμα ηλίθιο επιχείρημα. Ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τρόικες, μνημόνια, φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία κλπ. δεν οφείλεται στην Μέρκελ (τουλάχιστον όχι σε πρώτο βαθμό), αλλά στους πολιτικούς που ψήφιζες από τη Μεταπολίτευση και μετά μαλάκα Αίλλυνα. Εσύ ψήφιζες ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, αυτοί σε οδήγησαν στην κατάσταση που βρίσκεσαι τώρα, η Μέρκελ και όλοι μαζί με αυτήν απλά βρήκαν πρόσφορο έδαφος και το εκμεταλλεύτηκαν. Αντί να βρίζεις τη Μέρκελ, πρέπει να βρίζεις τους πολιτικούς που σε οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση, ΆΡΑ πρέπει να βρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό που έφτασες σε αυτό το σημείο!!! Το καταλαβαίνεις; Πόσο πιο λιανά να στο κάνω;;; Δε σου φταίει καμία Μέρκελ, ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!!!

     3) Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι οι αντιδράσεις διαφόρων "αριστερών", οι οποίοι έβριζαν με τα ίδια επιχειρήματα που βρίζουν και οι υπόλοιποι ακροδεξιοί, πχ, "γαμιόλα Μέρκελ", "σκατόφατσα Μέρκελ" κλπ. Κρίνετε κάποιον λόγω της εμφάνισής του και όχι λόγω των πολιτικών του πράξεων;;; Δηλαδή, υποστηρίζατε την Αργεντινή για να χάσει η "γαμιόλα" η Μέρκελ;;; Τι σας ξεχωρίζει από τους Χρυσαυγίτες που υποστήριζαν τη Γερμανία λόγω της Αρίας Φυλής;;; Θεωρείτε τους εαυτούς σας "αριστερούς", που δέχονται και σέβονται τη διαφορετικότητα όταν κρίνεται κάποιον λόγω εμφάνισης;Να υποθέσω ότι σας φταίνε και ο Πάγκαλος με τον Βενιζέλο επειδή είναι χοντροί και όχι επειδή τόσα χρόνια ήταν στο ΠΑΣΟΚ και κατέστρεψαν τη χώρα εξαιτίας των πολιτικών τους πράξεων, εεε;;; Είστε το ίδιο Αίλλυνες, λοβοτομημένοι και διανοητικά καθυστερημένοι και μόνο οίκτος σας αξίζει.

     ΥΓ. 1) Με το ίδιο σκεπτικό κράζω και ανθρωπάκια σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη, που υποστήριζε τη Γερμανία επειδή στηρίζει τις πολιτικές τις και μόνο που δε βγήκε στο Σύνταγμα να πανηγυρίσει για τη νίκη της Γερμανίας.

     ΥΓ. 2) Αντί να ασχολούμαστε με τα παιδιά που πέθαναν στη Βραζιλία πριν και κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ στις φαβέλες της χώρας, ασχολούμαστε με τον διανοητικά καθυστερημένο Αίλλυνα που δεν καταλαβαίνει και δεν παίρνει ευθύνη των πράξεών του.

     ΥΓ. 3)  Θαυμάζω ορισμένους Έλληνες που κάθονται και ασχολούνται με τους Αίλλυνες και τους απαντάνε στα σχόλια τους. Δε ξέρω πώς το βρίσκετε το κουράγιο, αλλά εγώ δε μπορώ. Μπράβο σας και μακάρι να αλλάξετε κανενός την άποψη μέσω του Ίντερνετ, αν και χλωμό το κόβω.

     ΥΓ. 4) Ένα καθαρά ποδοσφαιρικό σχόλιο για τον Μέσσι (να το παίξω και εγώ λίγο Αλέφαντος): Για μένα ο Μέσσι πρέπει να καταλάβει ότι αν θέλει να γίνει ο σημαντικότερος παίχτης όλων των εποχών,θα πρέπει,σε συνεννόηση με τους προπονητές του, να κάνει καλύτερη συντήρηση του εαυτού του(να μην παίζει πχ. με το κάθε χωριό στο κύπελλο ή στα λεγόμενα εύκολα ματς όπου η Μπαρτσελόνα νικάει 4-0 από το ημίχρονο) και επίσης να σταματήσει με τις χιλιάδες διαφημίσεις,χορηγίες,γκαλά κλπ. που αναγκάζεται να τρέχει κάθε μέρα όλο τον χρόνο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.Μόνο τότε θα μπορεί να φτάσει στο επίπεδο του Ντιέγκο και ίσως να τον ξεπεράσει. Την Χρυσή Μπάλα δεν την άξιζε πάντως.

Για τη συγκέντρωση των Χρυσαυγιτών στη Θεσσαλονίκη στις 15/6

     Στις 15/6/2014 η Χρυσή Αυγή είχε προγραμματίσει συγκέντρωση στο Λευκό Πύργο. Έπειτα από αντιδράσεις διαφόρων οργανώσεων αλλά και του Δήμου, η συγκέντρωση της μετατίθεται για την Πλατεία Δυρραχίου μπροστά στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης. Εκεί πέρα καλέστηκε κατευθείαν αντιφασιστική συγκέντρωση η οποία πραγματοποιήθηκε στην είσοδο του Σταθμού και είχε μεγάλη επιτυχία καταφέρνοντας να εκνευρίσει τους φασίστες, ενώ στη συνέχεια έγινε και πορεία στο κέντρο της πόλης και ενημέρωση στους κατοίκους της. Αυτά σε γενικές γραμμές. Πάμε στα πιο "πιασάρικα".

     Όλοι γνωρίζουμε πόσο γκεμπελίσκοι είναι οι Χρυσαυγίτες. Μετρ στην προπαγάνδα, αναφέρουν τα γεγονότα όπως θέλουν, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα με σκοπό να πείσουν τους αφελείς που δε θα μπουν στη διαδικασία να ψάξουν για να εξακριβώσουν την αλήθεια. Έτσι λοιπόν, στην παρακάτω φωτογραφία, σύμφωνα με το site τους (δυστυχώς βρώμισα το λάπτοπ μου) βλέπουμε "Χιλιάδες Εθνικιστές (που) έχουν συγκεντρωθεί στην πλατεία Καραϊσκάκη για να δηλώσουν άλλη μια φορά πως δεν δέχονται κανέναν συμβιβασμό για την Μακεδονία μας και ότι τα σχέδια των ανθελλήνων και των πατρόνων τους στην Ελλάδα δεν θα περάσουν!".

     Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σίγουρα όχι. Αυτός που τράβηξε τη φωτογραφία γνωρίζει σίγουρα πώς να αποδώσει βάθος και όγκο στη φωτογραφία. Αν παρατηρήσουμε καλά, βλέπουμε ότι η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το κέντρο, σε κοντινή απόσταση από το κοινό και από υπερυψωμένη θέση, έτσι ώστε να φαίνεται συγκεντρωμένος κόσμος στις άκρες (αφού στο κέντρο έτσι κι αλλιώς είχε κόσμο, πάντα στο κέντρο κάθονται και οι περισσότεροι). Μπορούμε βέβαια να δούμε και το βίντεο που έχει τραβήξει κάποιος/α σύντροφος/ισσα και παρατίθεται ακριβώς από δίπλα όπου φαίνεται πόσο λίγοι είναι αφού κάνει ένα πανοραμίκ από δεξιά προς αριστερά. Αλλά ως γκεμπελίσκοι, τα 400 άτομά τους τα παρουσίασαν ως χιλιάδες.

     Επίσης, είναι τόσο ανίδεοι και ανιστόρητοι που χρησιμοποίησαν από τα ηχεία τους το "Μπήκαν στην πόλη οι Οχτροί" του Νίκου Ξυλούρη. Φυσικά και οι αντιφασίστριες/στες δεν αφήσαμε αυτή την πρόκληση να περάσει έτσι και αρχίσαμε να γιουχάρουμε και να φωνάζουμε συνθήματα. Μόνο για τα ηλίθια εμβατήρια σας και για Νότη Σφακιανάκη είστε ρε, τον Ξυλούρη δε θα τον πιάνετε στο στόμα σας και ειδικά ένα τέτοιο τραγούδι που είναι και κατά της Χούντας.

     Ένα περιστατικό όμως που συνέβη και δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο είναι η πορεία των Χρυσαυγιτών. Αφού φύγαμε για να κάνουμε πορεία στο Κέντρο της πόλης, οι αστυνομικοί επέτρεψαν στους φασίστες να κάνουν πορεία στη δυτική πλευρά της πόλης, κάτω από το Σταθμό και στις γύρω γειτονιές. Εκεί πέρα, η πορεία των Χρυσαυγιτών έφθασε και έξω από τη Βίλα Πετρίδη που άνοιξε μετά από πολύ καιρό και φιλοξένησε τη μουσική παράσταση της ομάδας κρουστών "Κρούση". Μέσα στο χώρο υπήρχαν ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά με τους γονείς τους και πολλές γυναίκες. Οι φασίστες μαζεύτηκαν έξω από το χώρο και άρχισαν να πετάνε πέτρες και μπουκάλια με την αστυνομία να τους επιτρέπει κανονικά και απλά να ζητάει από τους διοργανωτές της εκδήλωσης στη βίλα Πετρίδη να τη σταματήσουν για να μην υπάρχουν θύματα!!!Και το πιο συνταρακτικό της όλης υπόθεσης είναι ότι όπως μου περιέγραψε μία φίλη μου που βρισκόταν εκεί, ένας φασίστας ούγκανος την ακολουθούσε μόλις έφυγε από το χώρο και αυτή κατατρομαγμένη πήγε σε ένα περίπτερο που ήταν κάποιοι άντρες και έβλεπαν έναν αγώνα ποδοσφαίρου για να μπορέσει να σωθεί!!! Τέτοιοι είναι οι φασίστες, μόνο σε γυναικόπαιδα ξέρουν να την πέφτουν, όπως κάνουν τόσο καιρό και με τους μετανάστες, όπου την πέφτουν 10 άτομα σε 1!!!

     Και ένα αστείο περιστατικό που συνέβη χθες: καθώς έχει ξεκινήσει η αντιφασιστική προς το κέντρο της πόλης, αντιλαμβάνομαι ότι δίπλα μου περνάει μια ηλικιωμένη κυρία γύρω στα 70, καλοντυμένη η οποία μοιάζει λίγο στα χαμένα. Ακολουθεί ο διάλογος που κάναμε:

-Εγώ: Γεια σας, είστε στην πορεία;

-Ηλικιωμένη: Ναι, είμαι με τον εγγονό μου αλλά τον έχασα.

-Εγώ : Πώς είναι ο εγγονός σας, άμα είναι να τον βρούμε.

-Ηλικιωμένη: Μαζί ήμασταν, αλλά τώρα δεν τον βλέπω. Οι αρχηγοί δε θα μιλήσουν;

-Εγώ: Ποιοι αρχηγοί;

-Ηλικιωμένη: Ο Κασιδιάρης, ο Ματθαιόπουλος, δεν τους άκουσα.

-Εγώ: Δεν είστε στη σωστή πορεία. Καλύτερα να φύγετε.

Η ηλικιωμένη στα χαμένα μένει πίσω και εγώ με την παρέα μου και όσους έχουν ακούσει το διάλογο να έχουμε πεθάνει στα γέλια. Ένας μάλιστα μου είπε γιατί δε ρώτησα τα στοιχεία του εγγονού και εγώ άρχισα να χτυπάω το κεφάλι μου που δεν είμαι τόσο ετοιμόλογος γιατί χάθηκε καλή ευκαιρία να μάθουμε τα στοιχεία ενός φασίστα. Πάντως η κατάσταση δεν είναι τόσο αστεία, γιατί εξαιτίας (και) αυτής της γιαγιάς υπάρχει τώρα ένας φασίστας εκεί έξω. Προφανώς και δε θα έδερνα ή δε θα φώναζα στη γριά,αλλά τι άλλο να έκανα; Εξάλλου, ήταν και στα χαμένα. Πάντως αυτή η γυναίκα ψηφίζει. Άλλος ένα λόγος που πάμε κατά διαόλου.

Τι μου έμαθε ο πρώτος γύρος δημοτικών και περιφερειακών εκλογών

                                           ( Η αφίσα του δημοψηφίσματος για το νερό στη Θεσσαλονίκη.                                           Η εικόνα της Ελλάδας όπως θα έπρεπε να είναι )

                                                  ( Η Ελλάδα όπως πραγματικά είναι )

     Αυτό το κείμενο δεν έχει σκοπό να κάνει προπαγάνδα σε κανένα κόμμα ούτε σε κανένα πρόσωπο μεμονωμένα. Στην ουσία δε ξέρω καν γιατί το γράφω. Ενώ θα έπρεπε να σχολιάζω περιχαρής το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του νερού στη Θεσσαλονίκη, το οποίο μάλιστα το έζησα και από πρώτο χέρι, σχολιάζω τη νοημοσύνη των Ελλήνων ψηφοφόρων. Αντί να κάθομαι και να πανηγυρίζω που το 98% του λαού της Θεσσαλονίκης δε θέλει να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, εγώ κάθομαι και αραδιάζω ιδέες για τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών.

     Τι έμαθα από τον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών; Τίποτα. Ο τίτλος είναι παραπλανητικός γιατί στην ουσία οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δε μου έμαθαν τίποτα καινούριο. Ή μάλλον, μου έμαθαν δύο πράγματα. Ότι οι δημοτικές ( κυρίως ) αλλά και οι περιφερειακές εκλογές είναι σαν τις εκλογές του 15μελούς στα λύκεια όπου ψηφίζεις αυτόν που ξέρεις πιο καλά ή αυτόν που πιστεύεις ότι θα σε βολέψει. Επίσης, μου έμαθαν ότι οι Έλληνες επιβεβαιώνουν τον κανόνα που τους θέλει ηλίθιους. Αν ήμασταν ένας λαός με συνείδηση, παιδεία και ήθος, σήμερα θα μιλάγαμε για τη μεγάλη αλλαγή που έχει έλθει με το να πέσουν σε χαμηλά ποσοστά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που μας καταστρέφουν εδώ και 40 χρόνια. Χωρίς να εννοώ ότι αν έβγαινε πρώτος ο Σύριζα,το ΚΚΕ ή ο Ανταρσύα σε κάποια μεγάλη περιφέρεια ή δήμο από την πρώτη εβδομάδα θα έπεφτε το σύστημα ή έστω θα τρόμαζε τους ισχυρούς, θα μπορούσε ωστόσο να τους ταρακουνήσει έστω και λίγο. Άλλα όχι. Ο Έλληνας είναι άβουλος, απαίδευτος και ακαλαίσθητος.

     Είναι άβουλος γιατί από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τις δημόσιες υπηρεσίες και τις τράπεζες, έως τις καφετέριες και τα καφενεία, βρίζει συνέχεια τους αχάριστους πολιτικούς, τα λαμόγια, που τον έχουν οδηγήσει σε αυτήν την παρακμιακή κατάσταση που βιώνει. Τους βρίζει συνέχεια για 4 συνεχόμενα χρόνια, αλλά όταν έρχεται η ώρα των εκλογών, πάει και ψηφίζει ξανά τους ίδιους και τους ίδιους, που απλά του τάζουν μια θεσούλα για το παιδί του και την οποία δεν εκπληρώνουν ποτέ. Ενώ για χρόνια έχει βιώσει αυτήν την κοροϊδία, αυτός είναι άβουλος και αντί να τους γυρίσει την πλάτη, εξακολουθεί και τους ψηφίζει.

     Είναι και απαίδευτος γιατί ψηφίζει άτομα χωρίς καν να γνωρίζει τι πρεσβεύουν. Στηρίζει τη νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση των Χρυσαύγουλων, ενώ έχει αποκαλυφθεί ο παρακρατικός τρόπος με τον οποίο λειτουργεί καθώς επίσης και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει. Η Χρυσή Αυγή κέρδισε ψήφους στην περιοχή που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, στην περιοχή που δολοφονήθηκε ο Σαχτζάτ Λουκμάν και σε περιοχές όπου διάφοροι άνθρωποι έχουν δεχτεί επιθέσεις. Οι δικαιολογίες ότι τους ψηφίζουν οι Έλληνες επειδή είναι αγανακτισμένοι δε στέκουν πλέον. Τους ψηφίζουν επειδή ποτέ δεν είχαν παιδεία και επειδή ποτέ δεν έκατσαν να ασχοληθούν σοβαρά με ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Για να μην αναφερθούμε και στους μαφιόζους Μαρινάκη, Μπέο, Χρονόπουλο, που αν και γνωρίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι εγκληματίες, οι Έλληνες πήγαν και τους ψήφισαν.

     Τέλος, ο ελληνικός λαός είναι και ακαλαίσθητος. Εδώ δε χρειάζεται να επεκταθώ παραπάνω. Απλά θα αναφερθώ στον εμετικό δήμαρχο του Αμαρουσίου Γιώργο Παττούλη και στη γυναίκα του. Θα αναφερθώ επίσης και στον Ηλία Ψινάκη που εκλέχτηκε δήμαρχος Μαραθώνα από την πρώτη εβδομάδα, δείχνοντας ότι ο Έλληνας μια ζωή λάτρευε το κακής ποιότητας lifestyle.

    Και θα κλείσω το κείμενο με 2 λόγια για την Αριστερά. Πώς γίνεται ρε σύντροφοι να είμαστε όλοι κερδισμένοι; Γιατί σκέφτεστε μόνο τα ψηφαλάκια; Είδα χθες με προσοχή τις δηλώσεις από υποψηφίους διαφόρων κομμάτων της Αριστεράς και κυριολεκτικά κόντεψαν να μου πέσουν τα αυτιά. Όλοι ήταν χαρούμενοι που αύξησαν τα ποσοστά τους σε σύγκριση με τις προηγούμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Έβλεπα τον Σύριζα να πανηγυρίζει που θα έχει στο δεύτερο γύρο τη Δούρου και τον Σακελλαρίδη, χωρίς να βλέπει ότι στο σύνολο της χώρας απέτυχε παταγωδώς. Έβλεπα μέλη του ΚΚΕ για άλλη μια φορά να κατηγορουν τον Σύριζα, λες και αυτός είναι υπεύθυνος για όλα τα προβλήματα της χώρας. Έβλεπα μέλη του Ανταρσύα να χαίρονται που ξεπέρασαν το 2% πανελλαδικά ( αν και αυτό είναι όντως άθλος, με δεδομένο ότι δεν έχουν καθόλου τηλεοπτική προβολή όπως οι αντίπαλοί τους ). Κανείς από εσάς δεν είδε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θριάμβεψαν στην υπόλοιπη Ελλάδα; Κανείς δεν είδε το ακραίο ποσοστό του Κασιδιάρη στην Αθήνα αλλά και του Παναγιώταρου στην Αττική; Κανένας δε νοιάζεται που θα έχουν αντιπροσώπους σε κάθε περιφέρεια;

    Κλείνοντας, αυτό που έχω να προσθέσω είναι ότι το παιχνίδι ( όσον αφορά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ) είναι μάλλον χαμένο. Δυστυχώς, ίσως είναι και των Ευρωεκλογών, γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι κάποιος που στην περιφέρεια του θα έχει 2 υποψηφίους της Δεξιάς και θα πάει να τους ψηφίσει, μετά θα ψηφίσει κάποιον υποψήφιο της Αριστεράς. Επίσης, ας μη ξεχνάμε τον παράγοντα "Ποτάμι", που σίγουρα θα κλέψει ψήφους από τα αριστερά κόμματα ( για αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε ). Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι στις Ευρωεκλογές υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη διάσπαση γιατί κατεβαίνουν και συνδυασμοι ( π.χ Σχέδιο Β' ) που κατεβαίνουν μόνοι τους, χωρίς συνεργασίες. Γενικά, αυτό είναι το πρόβλημα της Αριστεράς. Ότι δεν έχει μάθει να συνεργάζεται. Και αυτό ίσως μας φάει.

     ΥΓ. 1 Αν ήμουν Αθηναίος θα ψήφιζα Σακελλαρίδη και Δούρου του Σύριζα. Αν ήμουν Πατρινός, θα ψήφιζα τον Πελετίδη του ΚΚΕ. Τόσο απλά. Δε χωράνε πλέον άλλες μικρότητες.

     ΥΓ. 2 Είχε και ένα θετικό νέο η χθεσινή βραδιά. Ο Πάχτας είναι πλέον παρελθόν από το δήμο Αριστοτέλη. Έστω και με μικρή διαφορά, ο Μίχος είναι ο νέος δήμαρχος. Οι Χαλκιδικιώτες έδειξαν ότι ο Μπόμπολας μπορεί να χάσει. Ας μάθουμε από το παράδειγμά τους.

Φ.Ε.Τ. (Φοιτητικός Εκλογικός Τουρισμός) στα Ελληνικά Πανεπιστήμια

                                               

                 
                                 (Υπάρχει λόγος ήταν το κεντρικό σύνθημα της ΔΑΠ για τις φετινές εκλογές.
                                              Ακόμα και η Έλενα Παπαρίζου είναι μαζί τους )

     Η αγαπημένη μου εποχή στα πανεπιστήμια είναι η περίοδος των φοιτητικών εκλογών. Όλη η κατάντια της ελληνικής κοινωνίας φαίνεται ξεκάθαρα μέσα στον μικρόκοσμο των πανεπιστημίων εκείνη την περίοδο. Eκτός από την κατάντια, φαίνεται φυσικά και η μερίδα των φοιτητών που όντως αγωνίζονται για να αλλάξουν κάποια πράγματα, αλλά υπάρχουν και αυτοί που, με πρόσχημα "εμένα με νοιάζουν μόνο τα θέματα της σχολής μου", επιβάλλουν την απολιτικοποίηση στα πανεπιστήμια. Υπάρχουν φυσικά και οι απαθείς Έλληνες που δε σηκώνονται από τους καναπέδες να ψηφίσουν γιατί δεν τους νοιάζει καν ή πάνε για κανά καφέ γιατί έχουν χάσει μάθημα.

                                          ( Κονκάρδα ΔΑΠ για να καταλάβουν τι ψηφίζεις,                                                                                             λες και δεν ξεχωρίζεις αλλιώς  )

     Πιο συγκεκριμένα, στα πανεπιστήμια θα δεις την ΔΑΠ, η οποία εφαρμόζει κατά γράμμα, όχι μόνο την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και τον τύπο ανθρώπου που θέλει να επιβάλει η τελευταία. Σταρχιδιστή, να παίρνει σημειώσεις χωρίς να πηγαίνει καν στα μαθήματα, μπουκάλια σε διάφορες μπουζουκλερί και μπαράκια, καμιά γκομενίτσα από δίπλα και ΚΥΡΙΩΣ να μην ενδιαφέρεται για τα κοινά και να μην πολιτικοποιείται. Αν ο Δαπίτης αρχίζει να πολιτικοποιείται υπάρχουν 2 δρόμοι: είτε να μπει μαζί με τους άλλους στα σκατά γιατί βλέπει το συμφέρον του γνωρίζοντας ότι σε λίγα χρόνια θα είναι βολεμένος είτε απλά θα φύγει από την ΔΑΠ.

                                    ( Μπλουζάκι η ΠΑΣΠ από μια κορασίδα που έχει αμέτρητα όνειρα. Άσχετο που                                                 το ΠΑΣΟΚ της τα γάμησε όλα, αυτή είναι μαζόχα και συνεχίζει )


     Το πιο παράδοξο φυσικά είναι η ύπαρξη της ΠΑΣΠ. Ανθρωπάκια που κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με την ΔΑΠ απλά φοράνε πράσινα ρούχα και νομίζουν ότι είναι αριστεροί. Προκαλεί εντύπωση όχι μόνο ότι υπάρχουν ακόμα, παρόλο που το κανονικό ΠΑΣΟΚ διαλύεται καθημερινώς αλλά το ότι κατάφεραν σε ορισμένες σχολές να βγούνε πρώτη η δεύτερη δύναμη. Ούρλιαζαν κάθε φορά που ανοίγονταν ένα ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΠ και εκτύπωσαν ακόμα και μπλουζάκια. Ήθελα πραγματικά να τους ρωτήσω ποια είναι η άποψή τους για την Ελιά και τι πρέπει να γίνει στον κεντροαριστερό χώρο αλλά δεν ήθελα να τα φέρω τα παιδιά σε δύσκολη θέση.

     Πάμε τώρα και στους απολιτίκ. Αυτοί είναι και οι πιο επικίνδυνοι γιατί παρουσιάζονται ως άτομα που δεν έχουν κανένα κόμμα από πίσω και ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι η σχολή τους. Καταφέρνουν και προσεγγίζουν κόσμο γιατί πολύ απλά του μιλάνε για πράγματα που τον αφορούν άμεσα, χωρίς όμως να μπορούν να καταλάβουν και ότι η κατάσταση στην κοινωνία τους επηρεάζει περισσότερο. Θα συνεργαζόντουσαν με οποιονδήποτε απλά για να πάνε κόντρα στις αριστερές δυνάμεις, γιατί η ΔΑΠ δε νοιάζεται για αυτούς. Έχει τις σίγουρες ψήφους της, ενώ οι αριστερές παρατάξεις οφείλουν κάθε μέρα να ενημερώνουν τον κόσμο για το τι πρεσβεύουν. Οι απολιτίκ όμως, δεν είναι καθόλου απολιτίκ. Θέλουν να συνεχιστεί η απολιτικοποιήση του σχολείου και στο πανεπιστήμιο. Δε θέλουν ένα άτομο με κριτική σκέψη αλλά ένα άβουλο ανθρωπάκι που απλά να τον νοιάζει ο κώλος του. Κλείνοντας, όταν τους ρώτησα ποιος είναι ο στόχος τους, ένας εξ'αυτών μου απάντησε "πρώτα τα φοιτητικά και μετά βλέπουμε". Σιγά μη δούνε ποτέ.

     Αλλά αρκετά φλυαρήσαμε. Ώρα για πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Απολαύστε υπεύθυνα.

                                        ( Το ΠΑΣΟΚ και η ΠΑΣΠ μαζί του αποτελούν γροθιά στο κατεστημένο. Εμείς                                           μαζί τους, υψώνουμε τη γροθιά με τα συντρόφια )

                                         ( Η ΠΑΣΠ παλεύει εναντίον της ιδιωτικοποίησης, άσχετα βέβαια που η Διαμαντοπούλου με τον περίφημο νόμο της πρότεινε την ιδιωτικοποίηση. Μάχονται και κατά του φασισμού, παρόλο που αυτοί βοήθησαν να εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού. Εκεί όμως που προσκυνώ είναι η διαπλοκή και η αδιαφάνεια. Τα παιδιά έχουν πολύ χιούμορ. )

                                         ( Μπλουζάκια της Δαπ μαζί με κωλοχαράδρα συντρόφου τους. Μπας και                                                            καταλάβεις ποτέ πόσο σκατά παράταξη είναι)

                                        ( Εντάξει κοπελιά το καταλάβαμε. Είσαι δαπίτισσα. Το ΟΕ υποδηλώνει πώς θα                                            φωνάζει τα συνθήματα γιατί δε το θυμόταν η καημένη )

                                        ( Δαπίτες όρθιοι στα θρανία, αφού δε γνωρίζουν ότι αυτά έχουν και άλλη                                                                                       χρησιμότητα )

                                         ( Πασπ Ιταλικού Α.Π.Θ. και η Πασπ είναι πρώτη δύναμη. Το μόνο που σώζει                                                     την όλη κατάσταση είναι ότι ψήφιζαν λίγα άτομα )

                                         ( Η Πασπ είναι πρώτη δύναμη και στο Γερμανικό του Α.Π.Θ. με 109 ψήφους.                                              109 άτομα ψήφισαν Πασπ σε μία σχολή. Ζουν ανάμεσά μας )

                                         ( Ένα ψηφοδέλτιο που δυστυχώς δεν κατέβηκε. Κρίμα. Θα σάρωνε )

                                         ( Η Πασπ ζητάει αλλαγή. Τα είπαμε και πιο πάνω. Τα παιδιά έχουν πολύ                                                                         χιούμορ και αυτοσαρκασμό )

5 Μαΐου 2010 : Ας μιλήσουμε για το θάνατο των τριών εργαζομένων στη Μαρφίν

     Υπάρχουν στιγμές που σημαδεύουν τις μνήμεςς μίας χώρας. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλα. Μία από αυτές τις στιγμές ήταν και η γενική απεργία της 5ης Μαΐου 2010, όπου πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι απέργησαν σε όλη την Ελλάδα ( το wikipedia βέβαια μιλάει για 120.000, δείγμα του ότι μάλλον το λήμμα το έχει βάλει μπάτσος αλλά δεν είναι αυτή η κουβέντα μας). Σε αυτή την απεργία που πραγματοποιήθηκε την ημέρα ψήφισης του πρώτου Μνημονίου δολοφονήθηκαν 3 άνθρωποι που εργάζονταν στη Μαρφίν από ρίψη μολότοφ μέσα στη τράπεζα.

     Ας πούμε πρώτα κάποια πραγματάκια στα γρήγορα για να τα θυμίσουμε σε όσους τα έχουν ξεχάσει: 1) όλες οι τράπεζες στην περιοχή του κέντρου είναι κλειστή αλλά η Μαρφίν του Βγενόπουλου είναι κανονικά ανοιχτή παρά τις απαγορεύσεις που είχαν γίνει, 2) το σκεπτικό για το οποίο η τράπεζα απασχολεί κανονικά τους υπαλλήλους σε μέρα πορείας που δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβει κάποιος για να πάει στην τράπεζα δεν έχει απαντηθεί ποτέ και όχι μόνο αυτό, αλλά η τράπεζα από έξω φαίνεται κλειστή σα να μη λειτουργεί, 3) ο διευθυντής της τράπεζας δίνει εντολή ότι όποιος φύγει πριν τη βάρδιά του θα απολυθεί, 4) το κτίριο είναι παλιό και δεν υπάρχει σχέδιο διαφυγής σε περίπτωση πυρκαγιάς. Με όλα τα παραπάνω, σκάει η μολότοφ στη τράπεζα, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν όλοι οι εργαζόμενοι να διαφύγουν από το κτίριο με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε το χαμό τριών νέων ανθρώπων. Ο διευθυντής της τράπεζας αλλά και ο πρόεδρός της ο Βγενόπουλος δε συλλαμβάνονται ποτέ, ενώ και αυτοί που έχουν ρίξει τις μολότοφ δεν έχουν συλληφθεί ακόμα.

     Τα παραπάνω είναι όλα γνωστά. Γιατί τα αναφέρω τότε; Για να τονίσω μία άλλη πτυχή που έκανε την εμφάνισή της εκείνη τη μέρα και την κάνει κάθε φορά που συμβαίνει κάποιο περιστατικό το οποίο προκαλείται από τους εχθρούς της "τάξης και της ασφάλειας" . Μιλάω φυσικά για τα ΜΜΥΤ (Μέσα Μαζικής Υστερίας και Παραπληροφόρησης) και τους Νεοελληναράδες του καναπέ. Ας ξεκινήσουμε με τα ΜΜΥΤ. Την ίδια στιγμή που ξέσπασε το γεγονός, όλα τα Μέσα σπάνε την απεργία για να καλύψουν τα γεγονότα. Τρέχουν πίσω από τους συγγενείς των θυμάτων χωρίς καν να νοιάζονται για τη θλίψη τους. Δεκάδες τηλε-εισαγγελείς ξεσπάνε κατά των μπαχαλάκηδων αλλά και εναντίον των ίδιων των απεργιών, ενώ κατηγορούν όλο τον λαό που κατεβαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί και για τα δικαιώματά του. Κατηγορείται ολόκληρος ο χώρος της Αριστεράς αλλά και της Αναρχίας ότι φέρει ευθύνη για τη δολοφονία, ενώ εκείνο το διάστημα, άμα κάποιος πήγαινε να ψελλίσει κάτι για το Μνημόνιο, όλα τα παπαγαλάκια της Τηλεόρασης και του Τύπου του την έπεφταν για τους νεκρούς της Μαρφίν. Σήμερα, 4 χρόνια μετά από το θάνατο αυτών των 3 ανθρώπων, δε διάβασα ούτε ένα αφιέρωμα, ούτε ένα ρεπορτάζ για αυτούς τους ανθρώπους.

     Αλλά επειδή άνθρωπος είμαι και μπορεί να μου ξέφυγε κάποιο ρεπορτάζ, αυτό που δε μου ξέφυγε με τίποτα είναι η αντίδραση των Νεοελληναράδων τότε και σήμερα. Όταν μαθεύτηκε ο θάνατος των 3 ανθρώπων, όλο το facebook είχε κατακλυστεί από "ευαισθητοποιημένους" ανθρώπους που ήταν συντετριμμένοι για αυτό που έγινε και ζητούσαν τα κεφάλια αυτών που έριξαν τις μολότοφ. Μάλιστα, πάρα πολλοί δήλωναν ότι θα σκότωναν ακόμα και οι ίδιοι τους δολοφόνους των τριών νεκρών. Ακόμα και όσοι δε ζητούσαν τα κεφάλια τους, τουλάχιστον κατηγορούσαν όλους αυτούς που ήταν στην πορεία, ενώ μάλιστα διοργάνωναν ή στήριζαν events με αναμμένα κεράκια έξω από τη Μαρφίν και έκαναν ήσυχες διαμαρτυρίες (οι μόνες που έχουν κάνει φυσικά στη ζωή τους).

    Τι κάνουν όμως όλοι οι Νεοελληναράδες σήμερα, ανήμερα του θανάτου των τριών αυτών ανθρώπων; Όλοι αυτοί οι επαναστάτες του καναπέ, τι έβαλαν σήμερα στους τοίχους τους; Τραγουδάκια της Μπάολας και του Μπαντελίδη; Που θα πάνε διακοπές το καλοκαίρι; Όσον αφορά για τη Μαρφίν τι έβαλαν; ΤΙΠΟΤΑ; Μα αυτοί δεν κλαιγόντουσαν πριν 4 χρόνια τέτοια μέρα; Δεν ωρύονταν για τους δολοφόνους; Τώρα γιατί δεν έβαλαν κάτι; Δεν έβαλαν κάτι γιατί δε ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ. Ο Νεοελληναράς ξεχνάει πολύ εύκολα, δε ψάχνει ποτέ να βρει τις απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα (π.χ γιατί δε συνελήφθη ο Βγενόπουλος) και ακόμα δεν κάνει καν ερωτήσεις. Καταπίνει αμάσητο ό,τι του προσφέρει η τηλεόραση και απλά φωνάζει γιατί μόνο έτσι πιστεύει ότι θα αποδείξει το δίκαιό του. Δε θα σηκωθεί ποτέ από τον καναπέ για να διαμαρτυρηθεί και το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να ρίχνει κατάρες από το πληκτρολόγιο. Κάποτε έβριζε, τώρα ξέχασε.

    Είμαστε λαός χωρίς Μνήμη. Είμαστε επίσης λαός που εξαρτάται από την τηλεόραση και πιστεύει πώς Αυτή του λέει την αλήθεια. Αλλά κυρίως, είμαστε Υποκριτές, σε όλο μας το Μεγαλείο.

     ΥΓ. 1) Εγώ από τη μεριά μου έχω απλά να στείλω τα θερμά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων, γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που περνάνε το μεγάλο μαρτύριο.

     ΥΓ. 2) Καθώς έγραφα αυτό το άρθρο, έμαθα ότι βυθίστηκε ένα πλοίο έξω από τη Σάμο και ότι έχουν πνιγεί αρκετοί άνθρωποι. Αυτό βέβαια δε θα το πολυδείς στις ειδήσεις. Σκέψου γιατί.