Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Η προκλητικότητα ενός μπάτσου υπεύθυνου για τη ζωή μεταναστών


   




     Σήμερα έτυχε να βρεθώ σε μία εκδήλωση που πραγματοποίησε μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για το φαινόμενο της μετανάστευσης ανηλίκων προς χώρες της Δύσης, πολλές φορές ασυνόδευτων, οι οποίοι είναι παιδιά που έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν για λόγους είτε οικονομικούς, οπότε εμπίπτουν στην κατηγορία των μεταναστών, είτε για λόγους πολιτικούς, θρησκευτικούς ή φυλετικούς, οπότε σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με παιδιά που είναι πρόσφυγες και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη πατρίδα τους γιατί η ζωή τους βρισκόταν σε κίνδυνο ( όχι ότι έχει καμία διαφορά για μένα και για τον σκεπτόμενο κόσμο, γιατί και μόνο που κάποιος αναγκάζεται να φύγει από την πατρίδα του, αυτό σημαίνει ότι σε αυτήν η ζωή του βρισκόταν είτε σε άμεσο κίνδυνο, πχ. πόλεμο, είτε σε έμμεσο κίνδυνο, πχ. φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση). Ανάμεσα στους διάφορους αρμόδιους που μίλησαν, μεταξύ των οποίων κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, μίλησε και ένας μπάτσος που ήταν υπεύθυνος για την κράτηση των μεταναστών σε ένα κέντρο κράτησης (στρατόπεδο συγκέντρωσης δηλαδή ) και ήρθε να μας μιλήσει για την εμπειρία του.

     Ντυμένος με πολιτικά, νεαρός σε ηλικία ( γύρω στα 30-35 ), αυτός ο μπάτσος ήρθε να μας μιλήσει για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η κράτηση ενός μετανάστη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το διάστημα στο οποίο μένουν οι μετανάστες αλλά κυρίως για τις συνθήκες κράτησης αυτών των ανθρώπων. Αρχικά, μας ανέφερε το γεγονός ότι όσοι συλλαμβάνονται να έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα, στέλνονται στα στρατόπεδο συγκέντρωσης που βρίσκονται σε πολλές περιοχές της χώρας και εκεί τοποθετούνται πολλοί μαζί σε διάφορα κελιά ( δεν ανέφερε πόσα άτομα ανά κελί ). Τόνισε μάλιστα το γεγονός ότι επειδή δε μπορούν να αναγνωρίσουν άμα κάποιος μετανάστης είναι ανήλικος ή όχι ( ! ), τους βάζουν όλους μαζί στο ίδιο κελί, σαν να έχουν τις ίδιες ανάγκες και προσοχή πχ. ένας ενήλικας 25 ετών και ένας έφηβος 15 ετών!!! Στη συνέχεια, επισήμανε τη διάρκεια που μπορεί να μείνουν οι άνθρωποι αυτοί στα κελιά μέχρι να ξεκαθαριστεί η υπόθεσή τους, λέγοντας ότι παίρνει συνήθως 15 μέρες μέχρι 1 μήνα για να παρθεί απόφαση ( για την αποφάση φυσικά έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης και η Δικαιοσύνη και γενικότερα η Πολιτεία )! 1 μήνας όπου ένα παιδί βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής με το μόνο του "έγκλημα" να είναι το γεγονός ότι γεννήθηκε σε λάθος μέρος του πλανήτη!!!

     Το πιο απαράδεκτο, το πιο εμετικό σημείο όμως της ομιλίας του είναι οι συνθήκες κράτησης των μεταναστών, όπου επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν και πάρα πολλοί ανήλικοι, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα. Αρχικά, μας διαβεβαίωσε ότι παρέχουν κάθε είδους φροντίδα στους μετανάστες. Κοιτάξτε ποιες είναι οι "φροντίδες": επαρκής σίτιση, ζεστό νερό και τηλεόραση. Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Αυτές είναι οι "φροντίδες" που απολαμβάνει κάποιος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πιο συγκεκριμένα, μας ανέφερε ότι στο κέντρο που εργάζεται αυτός, οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ καλές σε σύγκριση με άλλα κέντρα!!! Τι μπορεί δηλαδή να συμβαίνει σε εκείνα τα κέντρα;;;Να μην τους ταϊζουν καν;;; Επιπλέον, για να μας δικαιολογήσει την "άνεση της τηλεόρασης", μας τόνισε ότι αυτή η άνεση υπάρχει επειδή απαγορεύεται ο προαυλισμός!!!Βρίσκεται δηλαδή ένας άνθρωπος κλεισμένος επί ένα μήνα σε ένα κελί ( υπάρχουν και διάφορες περιπτώσεις όπου μένουν για πολύ περισσότερο καιρό ), και το μόνο που βρίσκει ο μπάτσος για να μας πει και να νιώσει ικανοποιημένος με τον εαυτό του για αυτόν, είναι το γεγονός ότι τους παρέχουν τηλεόραση και ότι μπορούν να ψυχαγωγούνται!!! Τέλος, έκλεισε την ομιλία του με την άποψη ότι πρέπει οι φορείς να συνεργάζονται καλύτερα με την αστυνομία για να μπορούν να λύνονται πιο αποτελεσματικά τα προβλήματα που εγείρονται με την κράτηση των μεταναστών.

     Και αν και ήξερα τι θα ακούσω πάνω κάτω από τον μπάτσο ( που ήξερε μάλιστα και ανάγνωση, για αυτό και μάλλον είναι και υπεύθυνος ), γιατί οι συνθήκες κράτησης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ήδη γνωστές από τις διάφορες καταγγελίες που έχουν γίνει από ανθρώπους που έχουν επιβιώσει σε αυτά, αυτό που με προβλημάτισε είναι η στάση του κοινού και βάζω πρώτο πρώτο τον εαυτό μου φυσικά. Σε μια Πολιτεία όπου οι πολίτες της θα είχαν αυξημένο το αίσθημα της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας προς τον άνθρωπο που βιώνει τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, μόλις θα ακουγόταν αυτά τα λόγια από τον μπάτσο και έκλεινε την ομιλία του, κανονικά το κοινό θα έπρεπε να απαιτήσει να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες με πολύ έντονο τρόπο μέχρι να υποσχεθεί την αλλαγή με πράξεις. Σήμερα όμως, στην ελληνική κοινωνία, κάποιοι μέσα στην αίθουσα βρέθηκαν να χειροκροτήσουν αυτόν τον άνθρωπο ( !!! ), ενώ οι υπόλοιποι είχαμε μείνει στήλες άλατος. Αντί να του απαιτούμε αλλαγές, στην ουσία του δώσαμε το Οk να συνεχίσει. Αλλά τέτοιοι είμαστε και τέτοιοι μπάτσοι μας αξίζουν να μας εξουσιάζουν. Κρίμα για όλους αυτούς που διαμένουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και όλο αυτό να συμβαίνει επειδή έτυχε να βρεθούν σε μια σκατοχώρα όπου κανένας δε νοιάζεται για το συνάνθρωπο του και δεν εξεγείρεται για τα δικαιώματά τους. Μακάρι να καταφέρουν να φύγουν και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και από αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα μπας και δουν προκοπή στη ζωή τους. Εμείς είμαστε κωλολαός. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου