Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Πάσχα και υποκρισία του Νεοέλληνα


    Νεοέλληνας. Αυτός ο απίστευτα υποκριτής άνθρωπος σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Από που να πρωτοξεκινήσεις; Από το γεγονός ότι θα είναι περήφανος για τους αρχαίους Έλληνες (τους αναφέρει και μάλιστα ως προγόνους του) αλλά δε θα έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο για την αρχαιότητα, θα ακούει Πάολα και Παντελίδη και θα διαβάζει Χρυσηίδα Δημουλίδου; Από το γεγονός ότι κάθε φορά που βλέπει ένα άτομο με αναπηρία συγκινείται, αλλά παρόλα αυτά δεν έχει πρόβλημα να παρκάρει σε θέση Α.με.Α ή πάνω σε διάβαση αν είναι να φτάσει πιο γρήγορα στο ραντεβού του; Για να μη πούμε για το γεγονός ότι μπορεί να σε πρήζουν με τις ώρες για τα πολιτισμένα κράτη της Δυτικής Ευρώπης όπου δεν καπνίζει κανείς σε κλειστό χώρο, ότι δε θα δεις σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο κλπ., ωστόσο, όταν πρόκειται για το Ελλαδιστάν, μια χαρά θα καπνίσει σε κλειστό χώρο, παραβλέποντας τη νομοθεσία, όπως επίσης μια χαρά θα πετάξει το σκουπίδι του στο δρόμο άσχετα αν υπάρχει κάδος κάθε 50 μέτρα κλπ. Αυτοί είμαστε σαν Νεοέλληνες ( δε μιλάω φυσικά για όλους τους πολίτες του ελληνικού κράτους, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι υποκριτές και δεν ανήκουν στην κατηγορία των Νεοελλήνων ).

    Και φυσικά ο Νεοέλληνας δε θα μπορούσε να μην είναι υποκριτής και με τη θρησκεία την οποία υποστηρίζει. Η οποία είναι φυσικά η χριστιανική ορθοδοξία. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση μιας θρησκευτικής ταυτότητας ( οικογένεια, σχολείο, παρέες, κλπ. ), ο Νεοέλληνας δε θα ψαχτεί ποτέ ουσιαστικά με τη θρησκεία του. Θα υποστηρίζει κάτι για όλη του τη ζωή επειδή έτσι μεγάλωσε. Δεν έχει διαβάσει ποτέ τη Βίβλο αλλά μπορεί και την υπερασπίζεται με σθένος. Όταν του αναφέρεις κάποιο απόσπασμα από τα "ιερά του βιβλία" θα σου απαντήσει ότι βλασφημάς. Πιστεύει ακράδαντα στο "Πίστευε και μη ερεύνα" και είναι απολύτως λογικό γιατί η έρευνα μπορεί να ταρακουνήσει την πίστη του, και ποιος έχει καιρό για εσωτερικές αναζητήσεις.

     Ωστόσο, εγώ θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά για τα οποία είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία όσων διαβάσει αυτό το άρθρο θα έχει υπάρξει μάρτυράς τους. Πρόκειται φυσικά για την υποκρισία του Νεοέλληνα κατά τη διάρκεια του Πάσχα και πιο συγκεκριμένα, από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ως την Κυριακή του Πάσχα. Πριν ξεκινήσουμε, να αναφερθούμε φυσικά και στο γεγονός ότι ο Νεοέλληνας δε μπαίνει σε εκκλησία για κανένα λόγο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, παρά μόνο στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές ( Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος, άντε και στην ονομαστική του εορτή), ενώ επίσης δε νηστεύει ποτέ, παρά μόνο τη μεγάλη εβδομάδα ( και αυτή συνήθως κουτσουρεμένη). Ξεκινώντας τώρα από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, ο Νεοέλληνας θα πάρει σβάρνα τις εκκλησίες και θα περνάει κάτω από τον επιτάφιο. Αυτό βέβαια το κάνουν οι πιο πωρωμένοι, οι υπόλοιποι δε δίνουν τόση σημασία στη Μεγάλη Πέμπτη, γιατί το χριστιανόμετρό τους θα πιάσει ταβάνι τις υπόλοιπες μέρες.

     Μεγάλη Παρασκευή και ο Νεοέλληνας χριστιανός εκστασιάζεται. Δεν τρώει κρέας όλη τη μέρα(!!!) και το βράδυ πηγαίνει στην περιφορά του επιταφίου. Προσωπικά, θεωρώ ότι στην περιφορά του επιταφίου αντικατοπτρίζεται ο χαρακτήρας του Νεοέλληνα. Κανένας δε νοιάζεται για το ίδιο το θρησκευτικό γεγονός που λαμβάνει χώρα, αλλά όλοι πηγαίνουν στην περιφορά. Γιατί; Μα φυσικά για να κουτσομπολέψουν τους πάντες και τα πάντα. Θυμάμαι ότι τα παλιά χρόνια που πήγαινα στην περιφορά, μάθαινα τα πάντα για τους πάντες. Ποιος χώρισε με ποια, ποια κεράτωσε ποιον αλλά και με ποιον, ποιος θα κατέβει στις εκλογές, ο ίδιος ο υποψήφιος ο οποίος θα πλάσαρε τον εαυτό του ως ο καλός οικογενειάρχης και χριστιανός, βουλευτές οι οποίοι όλη τη χρονιά δεν πατούσαν στην πόλη αλλά ερχόντουσαν στη περιφορά και πάει λέγοντας. Ο Νεοέλληνας φοράει τα καλά του, πηγαίνει στην περιφορά και εξαφανίζεται σε χρόνο dt με το που ο επιτάφιος φτάσει στην Εκκλησία και καταλήγει σε κάποιο μπαράκι.

     Εκεί, όμως, όπου η υποκρισία τερματίζει, φτάνει δηλαδή στο ανώτατο στάδιο, είναι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ενώ η λειτουργία ξεκινάει από νωρίς, ο Νεοέλληνας θα πάει στην Εκκλησία γύρω στις 23:45, δηλαδή ένα τέταρτο πριν την Ανάσταση. Θα είναι ντυμένος στην τρίχα, λες και πηγαίνει για καλλιστεία, θα μιλήσει με τον οποιονδήποτε κάνοντας δημόσιες σχέσεις, θα τσουγκρίσει 2 αυγά με τους διπλανούς του αφού πάρει το "άγιο φως" και θα φύγει τρέχοντας σπίτι για να φάει τη μαγειρίτσα του. Συνήθως είναι στο σπίτι του στις 00:10, εκτός αν μένει λίγο πιο μακριά, πάντως ο χρόνος της αποχώρησης από την εκκλησία είναι τα πέντε με εφτά λεπτά. Αφού φάει τη μαγειρίτσα ( και όλα τα άλλα συνοδευτικά ), θα πάει στις μπουζουκλερί και τα κλαμπάκια για να γιορτάσει την "ανάσταση" του "θεανθρώπου" ως τις πρώτες πρωινές ώρες καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ. Την επόμενη, θα σηκωθεί και θα φάει το αρνάκι του, αφού μετά από τόση νηστεία, θέλει και λίγο κρέας.

     Και μια προσωπική εμπειρία: Όταν για πρώτη φορά ανακοίνωσα στην οικογένειά μου ότι δε θα πάω στην Ανάσταση, ξέσπασε ολόκληρος καυγάς στο σπίτι. Αντί να κάτσουν να ακούσουν τα επιχειρήματά μου γιατί δεν ήθελα να πάω σε αυτό το πανηγυράκι, καθόντουσαν και μου έλεγαν ότι έπρεπε να πάω στην Εκκλησία για να μη πει τίποτα ο κόσμος, μην πουν δηλαδή ότι δεν είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Το θεαθήναι δηλαδή πάνω απ'όλα. Δεν είμαστε δηλαδή ευτυχισμένη οικογένεια επειδή δε θα πήγαινα 20 λεπτά στην Εκκλησία. Ενώ οι άλλες που πηγαίνουν όλοι μαζί είναι τίγκα στην ευτυχία. Και όπως έγραψε κάποια ή κάποιος στο τουίτερ: "Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος και τελικά ο κόσμος δεν είπε τίποτα".

    ΥΓ. 1) Το κείμενο αυτό δε θέλει να προσβάλει κανενός την ατομική πίστη, αλλά σκοπός του είναι να καυτηριάσει την υποκρισία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Αν μετά από αυτό το κείμενο έχεις θυμώσει ή νευριάσει, τότε ξαναδιάβασέ το και σκέψου τι από τα παραπάνω δεν ισχύει.

     ΥΓ. 2) Ο Νεοέλληνας γκαβλώνει να μιλάει με τις ώρες για τα πολιτισμένα δυτικά κράτη, αλλά δε θα αναφερθεί σχεδόν ποτέ στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ένα εκ των οποίων είναι και ο σεβασμός στη διαφορετική πίστη ή μη πίστη του άλλου. Και ναι ρε γαμώτο, δε γουστάρω να ακούω κάθε μέρα τις καμπάνες, γκεγκε?


Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

2 λόγια για τα βαριά ονόματα της ΝΔ για την Ευρωβουλή




     Με κάθε επισημότητα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Υποστηρίζει ότι είναι ενωτικό ψηφοδέλτιο και είναι, αφού έχει μαζευτεί το κάθε καρυδιάς καρύδι από όλους τους τομείς. Θα βρεις δημοσιογράφους, δικηγόρους, αγρότη(!!!), αρχιτέκτονα, ποδοσφαιριστή(!!!), αρχηγό της αστυνομίας και πάει λέγοντας. Επειδή όμως δε γνωρίζω κάποιους εξ'αυτών και κυρίως επειδή εκεί που υπάρχει το περισσότερο γέλιο είναι στους πιο γνωστούς (όχι ότι δε θα είναι φυντάνια και οι λιγότερο γνωστοί), ας κάνουμε μια ανασκόπηση των επιτευγμάτων των "μεγάλων" χαρτιών του Μαξίμου:

     Γιώργος Αμυράς: Δημοσιογράφος για πολλά χρόνια στην ΕΡΤ, τώρα συνεργάζεται με αυτόν που τον άφησε άνεργο (όχι για πολύ όπως φαίνεται). Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές κατέβηκε με δικό του συνδυασμό που είχε σχέση με το ποδήλατο και γενικότερα την οικολογία. Τώρα βέβαια συνεργάζεται με ένα κόμμα που στήριζε πάντα τους βιομήχανους, αδιαφορώντας για τα οικολογικά ζητήματα στην Ελλάδα.

     Ελίζα Βόζεμπεργκ: Απαράμιλλο στυλ και πάντα ντυμένη στην τρίχα, η Βόζεμπεργκ είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας (αν μένεις στην Εκάλη). Εμφανίζεται συνέχεια στα τηλεοπτικά κανάλια για να κάνει επίδειξη της θέσης της, αλλά ευρέως γνωστή έγινε μέσω της εκπροσώπησης της πολιτικής αγωγής των θυμάτων της 17 Νοέμβρη. Καταδικάζει τη βία απ'όπου και αν προέρχεται (εκτός αν πρόκειται για τον Γρηγορόπουλο, τον Φύσσα, τον Λουκμάν, τη βία της αστυνομίας κοκ.)

     Αναστάσιος Δημοσχάκης: Έφυγε ο Μπαλτάκος από τη Νέα Δημοκρατία και έπρεπε να βρουν κάποιον άλλον φασίστα για να μη χαλάσει το κόμμα. Ο Δημοσχάκης ήταν πρώην Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας και κολλητάρι του Βύρωνα Πολύδωρα. Έγινε γνωστός στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό με την υπόθεση της ζαρντινιέρας, όπου είχε ισχυριστεί ότι ο Αυγουστίνος Δημητρίου δεν είχε φάει ξύλο, αλλά είχε αυτοτραυματιστεί από πτώση σε ζαρντινιέρα, κάτι που διαψεύδεται πανηγυρικά από βίντεο που δείχνει τον ξυλοδαρμό του από μπάτσους. Ακόμα προβάλλουν σε υποθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτό το βίντεο (στο εξωτερικό, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα).

     Θοδωρής Ζαγοράκης: Ο αγαπημένος μου. Σκεφτόμουν να γράψω ολόκληρο άρθρο με τα κατορθώματα του, αλλά μετά σκέφτηκα ότι σιγά μην αφιερώσω χρόνο για έναν άνθρωπο που το μόνο που έκανε σε όλη τη ζωή του ήταν να κλωτσάει μία μπάλα. Ανέκαθεν πουλούσε Παοκτσηδιλίκι, το πιο σημαντικό του επίτευγμα ήταν ότι σήκωσε το Ευro το 2004 και έκτοτε εξαργύρωνε αυτή του την επιτυχία σε όλους τους τομείς. Γυναικάς, lifestyle και δε συμμαζεύεται, έγινε και πρόεδρος στον ΠΑΟΚ, αλλά το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να προωθήσει τους δικούς του και να γεμίσει την ομάδα με επιπλέον χρέη. Σίγουρα θα κερδίσει χιλιάδες ψήφους από Παοκτσήδες, ποδοσφαιρόφιλους αλλά και από το γυναικείο κοινό λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης. Ότι πρέπει για τη Νέα Δημοκρατία ο Ζαγοράκης, που υποσχέθηκε ότι "ανταπεξελθόμαστε" σε αυτή την κατάσταση. Και εις ανώτερα.

     Μανώλης Κεφαλογιάννης: Ή αλλιώς "δεν έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου και τρέφομαι μόνο από το κόμμα". Από μικρός χωμένος στα βαθιά της Νέας Δημοκρατίας, ανέβηκε με σταθερούς ρυθμούς τα σκαλοπάτια της εξουσίας, έτοιμος πάντα να κατασπαράξει όλους τους εχθρούς της παράταξης. Το κατάλληλο σκυλάκι που θα ήθελε ο κάθε πρόεδρος.

     Γιώργος Κύρτσος και Μαρία Σπυράκη: Στο λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, δίπλα στις λέξεις "έγκριτοι δημοσιογράφοι", έχει τις φάτσες αυτών των δύο. Πάντα μας "ενημέρωναν" πρώτοι για τις εξελίξεις στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, ενώ εμφανίζονταν ως "αντικειμενικοί" στα παράθυρα των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών. Πάντα είχαν έναν υπερβολικό ζήλο όταν επρόκειτο για θέματα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αυτό μπορούσαμε να το αποδώσουμε και στο δημοσιογραφικό τους ταμπεραμέντο (ΝΟΤ!). Τώρα ελπίζω να κατάλαβες φίλε αναγνώστη, τι κουμάσια είναι οι δημοσιογράφοι.

     Μανώλης Μαυρομάτης: Ένας από τους πιο γνωστούς αθλητικούς δημοσιογράφους, ήταν και πρώην ευρωβουλευτής. Φήμες ότι δε ξέρει που βρίσκονται οι Βρυξέλλες δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα.

     Γιώργος Μομφεράτος: Η Νέα Δημοκρατία δεν παίζει ποτέ με το συναίσθημα. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Για αυτόν τον λόγο επέλεξε και τον Μομφεράτο, γιο του δολοφονηθέντος επιχειρηματία και εκδότη της "Απογευματινής" Νίκου Μομφεράτου. Αν δεν κατάλαβες ακόμα ποιος είναι και του λόγου του, θυμίσου έναν λοβοτομημένο που καθόταν έξω από ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας και έπρηζε τον κόσμο να μην αγοράσει το βιβλίο του Κουφοντίνα. Ναι,αυτός κατεβαίνει υποψήφιος!

     Σταύρος Ξαρχάκος: Ήξερα ότι δεξιοφέρνει, αλλά είναι κρίμα να βλέπεις έναν από τους καλύτερους Έλληνες συνθέτες να πέφτει τόσο χαμηλά. Η μόνη περίπτωση που πραγματικά με στεναχωρεί.

    Μέσα από αυτό το άρθρο ήθελα να αναφερθώ στα "βαριά ονόματα" της ΝΔ, αυτούς που λογικά θα μας εκπροσωπήσουν και στο Ευρωκοινοβούλιο. Γιατί τέτοιοι είμαστε σαν άνθρωποι, τέτοιοι "πολιτικοί" μας αξίζουν. Θα ρίξουν πολύ γέλιο οι Ευρωπαίοι.

     ΥΓ. 1) R.I.P. Φαήλος Κρανιδιώτης. Σε ξεπούλησε το κολλητάρι σου ο Σαμαράς. Τόσο χαζός είσαι τελικά.

     ΥΓ. 2) Τους αρνήθηκε μέχρι και ο Βελόπουλος. Ο Βελόπουλος ρε συ!!!Αχαχαχαχαχαχα!!!

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Δυό λόγια για την επιστολή του Θεοδωράκη στον Βαρουφάκη


     Ο Ποταμίσιος Σταύρος Θεοδωράκης έστειλε μία ανοιχτή επιστολή-απάντηση στο φίλο του Γιάννη Βαρουφάκη που επίσης του είχε γράψει μία ανοιχτή επιστολή πριν από μερικές εβδομάδες. Δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία να γράψω αυτό το άρθρο αν δεν υπήρχαν μερικά κομμάτια της επιστολής που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Να τονίσω ότι θα επισυνάπτονται πρώτα τα στοιχεία της επιστολής του Θεοδωράκη με πλάγια γράμματα και από κάτω ακριβώς ο σχολιασμός μου.

     "ργησα να σου απαντήσω γιατί είμαι συνεχώς εκτός. Τώρα ταξιδεύω με τρένο για τη Λάρισα και ελπίζω να μην με προδώσει η μπαταρία και να στείλω επιτέλους μια απάντηση στα όσα μου έγραψες."
     Ο Θεοδωράκης δείχνει ότι είναι συνέχεια στο δρόμο, δίπλα στον απλό πολίτη (ταξιδεύει μάλιστα με τρένο αντί για jet), φοβάται μην του τελειώσει η μπαταρία, ενώ μόλις τώρα βρήκε χρόνο να απαντήσει στον φίλο του (δημόσια πάντα), γιατί δεν έχει χρόνο ούτε για να κοιμηθεί. Καθόλου λαϊκισμός ως τώρα. Συνεχίζουμε.

     "Τα παράσιτα βέβαια δεν ζουν μόνα τους. Χρειάζονται ένα σώμα να τα τρέφει. Αυτό το σώμα στην Ελλάδα ήταν (και είναι, φοβάμαι) το κομματικό κράτος, που ικανοποιεί μικρά και μεγάλα συμφέροντα σε βάρος των πολλών αλλά και της ανάπτυξης. Ο υπάλληλος που τακτοποιεί με το αζημίωτο μια παρανομία, η επαγγελματική ομάδα που διαιωνίζει τα προνόμιά της, ο μεγαλοεπιχειρηματίας που εξασφαλίζει δουλειές από «πολιτικούς φίλους». Ο κορμός είναι πάντα κοινός. Το κομματικό κράτος. Πώς θα περιορίσουμε λοιπόν τον παρασιτισμό σήμερα και πώς θα τον εξαλείψουμε αύριο; Οι ηθικές διαβεβαιώσεις που δίνουν οι «παλιοί» δεν μας αρκούν."
    Σύμφωνα δηλαδή με τον Θεοδωράκη, για όλα τα προβλήματα της χώρας φταίει το κομματικό κράτος. Δε μας αναφέρει ποτέ όμως ποιο κομματικό κράτος εννοεί. Γιατί δεν κατονομάζει ξεκάθαρα ποιοι ήταν αυτοί που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια, αλλά πετάει γενικά την έννοια "κομματικό κράτος"; Μήπως για να μας πείσει ότι ευθύνονται όλοι; Σε αυτό το ερώτημα μάλιστα, υποστηρίζει ότι "δεν του αρκούν οι ηθικές διαβεβαιώσεις που δίνουν οι «παλιοί»" ( το παλιοί μάλιστα το βάζει μέσα σε αγκύλες). Ποιοι "παλιοί" είναι αυτοί; Μετράνε και αυτοί που δεν έχουν κυβερνήσει; Μα πώς μπορούμε να ξέρουμε τι θα κάνουν άμα δεν τους έχουμε δει στη δράση; Υπονοεί μήπως την κλασσική καραμέλα ότι όλοι φταίνε το ίδιο, ανεξάρτητα αν είχαν εξουσία ή όχι;


     "Ξέρουμε όλοι ποιους χρηματοδοτούσαν οι κρατικές τράπεζες μετά τον Εμφύλιο μέχρι και την κρίση (αλλά και μέχρι σήμερα, σε κάποιες περιπτώσεις). Ξέρουμε ότι η κομματική ταυτότητα και η προσωπική σχέση με τον ηγέτη ήταν για δεκαετίες το διαβατήριο της «επιχειρηματικής» επιτυχίας."
     
Ποιοι ξέρουμε Σταύρο Θεοδωράκη; Εγώ γιατί δε ξέρω; Γιατί δεν μας ενημερώνεις μιας και γνωρίζεις; Γιατί πετάς σπόντες διατηρώντας ένα γενικό και αόριστο μύθο; Εσύ δεν υπήρξες ποτέ δίπλα σε κάποιο κόμμα ή σε κάποιον ηγέτη;

     "Φίλε, το Ποτάμι γεννήθηκε τέλη Φλεβάρη. Γεννήθηκε έξω από το παλιό σύστημα εξουσίας και προσπαθεί να δομήσει μια νέα πρόταση, για μια νέα χώρα. Χωρίς κράτος αλωμένο από τα κόμματα. Με αξιολόγηση και αξιοκρατία. Χωρίς πολιτικούς, εξαρτημένους από τους οικονομικά ισχυρούς. Με αυστηρούς κανόνες διαφάνειας, που θα τους εξασφαλίζουν θεσμοί και όχι ευχολόγια"
     
Λέει ο Σταύρος στον Βαρουφάκη, αποκαλώντας τον "φίλε" (είπαμε δεν υπάρχει λαϊκισμός!!!) ότι"το Ποτάμι γεννήθηκε έξω από τα παλιό σύστημα εξουσίας". Στην Ελλάδα του 2014 δεν γεννηθήκατε; Έχετε έρθει μήπως από άλλη χώρα και δεν το πήραμε πρέφα; Πιο κάτω αναφέρεις ότι "θα υπάρχουν αυστηροί κανόνες διαφάνειας, που θα τους εξασφαλίζουν θεσμοί και όχι ευχολόγια". Μα και αυτό που αναφέρεις ευχολόγιο δεν είναι; Που είναι η πρότασή σου; Ποια είναι η πρόταση σου; Μπαίνω στο site σου και λέτε μόνο τι θέλετε να αλλάξετε αλλά δεν λέτε το ΠΩΣ θα το αλλάξετε.

     "Όμως για να υπάρξει νέα οικονομία, ανάπτυξη και καθαρή έξοδος από την κρίση, θα πρέπει να συναινέσει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τα άλλα κόμματα, για να μην δυσαρεστήσουν τα στελέχη τους που κυβερνούν ή περιμένουν να κυβερνήσουν, λένε «μπορούμε μόνοι μας». Εγώ λέω, κανείς δεν μπορεί μόνος του. Ούτε το «δεξιό 25%» μπορεί να αλλάξει τη χώρα, ούτε το «αριστερό 25%». Ο βούρκος θα τους καταπιεί. Η χώρα θα αλλάξει μόνο αν κινητοποιηθεί το 51% της κοινωνίας. Ένα πανίσχυρο μπλοκ πολιτικής εξουσίας, που θα πείσει και τους συμμάχους μας ότι έχουν να κάνουν με όλη την ελληνική κοινωνία"
    Ο Θεοδωράκης επισημαίνει ότι "η χώρα θα αλλάξει μόνο αν κινητοποιηθεί το 51% της κοινωνίας, ενα πανίσχυρο μπλοκ πολιτικής εξουσίας, που θα πείσει τους συμμάχους μας ότι έχουν να κάνουν με όλη την ελληνική κοινωνία". Ποιο είναι αυτό το 51% Σταύρο; Μήπως είναι αυτοί που πριν κατηγορούσες ότι έχουν εκμεταλλευτεί το κομματικό κράτος, όπως ο υπάλληλος, η επαγγελματική ομάδα κλπ.; Αυτό το 51% Σταύρο που ήταν τόσα χρόνια; Αλλάζει δηλαδή ο άνθρωπος από τη μια μέρα στην άλλη; Αυτοί με τις επιλογές τους δεν έφεραν τη χώρα εδώ που βρίσκεται σύμφωνα με το σκεπτικό σου; Επίσης, από πότε η πλειοψηφία έχει πάντα δίκαιο; Αν δηλαδή μέσα σε αυτή την πλειοψηφία βρίσκονται φασίστες, χριστιανοταλιμπάν, φιλελεύθεροι, συντηρητικοί,κλπ., εγώ με ποιον από όλους αυτούς έχω κοινά; Και τέλος, γιατί πρέπει να πειστούν οι σύμμαχοί μας ότι είμαστε ενωμένοι; Μήπως γιατί δεν έχεις σκοπό να αλλάξεις την υπάρχουσα κατάσταση αλλά να είσαι εξαρτημένος εσαεί από αυτούς;

    "(Έφτασα στον Δομοκό)
Σταύρος"     Να υποθέσω ότι μιας και είσαι στο Δομοκό θα επισκεφτείς και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας που βρίσκονται εκεί πέρα ε; Ή αυτό δε βρίσκεται στην ατζέντα σου γιατί δεν πουλάει;

     ΥΓ. 1) Αναφέρει στο κλείσιμο του ότι απευθύνεται φιλικά στον Βαρουφάκη γιατί και εκείνος του έγραφε έτσι. Άμα ήθελες να απαντούσες φιλικά, ας του έστελνες ένα προσωπικό μέιλ. Επικοινωνιακά παιχνίδια κάνεις. Να έχεις το θάρρος να το παραδεχτείς.

     ΥΓ. 2) Όποιος θέλει να διαβάσει ολόκληρη την επιστολή του Θεοδωράκη, ας πάει στο protagon ή στην Athens Voice. Eγώ δε βρωμίζω το blog μου.
    

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Η πολιτική διάσταση του κλαρινογαμπρισμού


     Όλες και όλοι παρατηρούμε καθημερινά τριγύρω μας να εξαπλώνεται το φαινόμενο του κλαρινογαμπρισμού. Για όσους δε γνωρίζουν τον ορισμό, ο κλαρινογαμπρός έχει μερικά από τα κάτωθι χαρακτηριστικά: φοράει μπλούζα με βαθύ V για να φαίνεται το καλοξυρισμένο του στήθος, έχει μούσια τουλάχιστον 3 εβδομάδων, έχει τατουάζ σε εμφανή σημείο, το μαλλί του έχει 3 κιλά ζελέ, πηγαίνει τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα στο γυμναστήριο, έχει i-phone 5 για να μπορεί να βγάζει συνέχεια φωτογραφίες από τις βραδινές του εξόδους, ενώ συχνάζει συνέχεια σε κλαμπο-μπουζουκτσίδικα μπαράκια όπου χτυπιέται με τους ρυθμούς της Πάολας, του Παντελίδη και λοιπών άλλων σκυλάδων.

     Γιατί μας νοιάζει όμως να καταπιαστούμε με μία μόδα που εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να έχει σχέση με την πολιτική; Γιατί ίσα ίσα έχει και μάλιστα πολύ μεγάλη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: 1) ο κλαρινογαμπρός είναι απολιτίκ. Δε θα κάτσει να ασχοληθεί με την κατάσταση στη χώρα του την ίδια ώρα που έχει να αντιμετωπίσει σοβαρότερα προβλήματα όπως π.χ. ποιο ζελέ είναι καλύτερο ή σε ποιο σκυλάδικο θα πάει το βράδυ. Αυτή όμως η απολιτίκ αντίληψη που κυριαρχεί είναι τέρμα πολιτική. Κυρίως τα χρόνια πριν την κρίση, η πολιτική δεν ήταν της μόδας. Μία ολόκληρη γενιά, οι σημερινοί 20άρηδες που είναι κλαρινογαμπροί, γαλουχήθηκαν με το lifestyle και την πίστη στην καλοπέραση. Χωρίς να αμφισβητούν την κατάσταση που επικρατούσε τριγύρω τους, έπεσαν στο λήθαργο του καταναλωτισμού και του θεαθήναι, επιδιώκοντας με κάθε μέσο την έκθεση τους στον κόσμο. Ειδικά με την ανάπτυξη των social media, αυτό έγινε ακόμη πιο εύκολο. Facebook, twitter, instagram και άλλα, δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα να μπορεί να προβάλλει τον εαυτό του κατά το δοκούν. Βλέποντας, επομένως, ότι η εύκολη λύση είναι η αυτοπροβολή, την ίδια ώρα που η ενασχόληση με τα κοινά και την πολιτική "δεν πουλάει", ο κλαρινογαμπρός δεν ασχολήθηκε ποτέ στα σοβαρά με την πολιτική. Δε θα έριχνε έτσι γκόμενες, οπότε γιατί να χαλιέται;

     2) Ο κλαρινογαμπρός, ωστόσο, ψηφίζει συνέχεια στις εκλογές. Και μάλιστα την περίοδο εκείνη ( αλλά μόνο εκείνη), θα το διατυμπανίσει με ενθουσιασμό. Ο κλαρινογαμπρός θα ψηφίσει όπως τον έμαθαν οι γονείς του, με βάση δηλαδή το ατομικό συμφέρον. Δε θα κοιτάξει το συλλογικό καλό, αφού δεν τον νοιάζει. Θα κοιτάξει πώς θα είναι βολεμένοι οι δικοί του και κατ'επέκταση και αυτός. Ίσα ίσα, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις εκλογές, αφού έχει πολλές γνωριμίες στα μπαρ και στα σκυλάδικα, οπότε μπορεί να έχει συμφέρον και από εκεί. Φυσικά και θα ψηφίσει κόμματα της Δεξιάς, ενώ συνήθως θα αισθάνεται και περήφανος για την πατρίδα του, κάτι που μπορεί να τον οδηγήσει να ψηφίσει και την Χρυσή Αυγή. Εξάλλου, η Χρυσή Αυγή εξιδανικεύει το όνειρο του: γραμμωμένο σώμα, γυναίκες και δύναμη ( βλέπε Κλασιδιάρη με εκείνη την ξανθιά πατσαβούρα)

     3) Από τη παραπάνω παράγραφο προκύπτει φυσικά και η τρίτη και κυριότερη θέση μου για τη πολιτική υπόσταση του κλαρινογαμπρού. Ο κλαρινογαμπρός δεν έχει ΠΑΙΔΕΊΑ. Και προσοχή σε αυτό: Δε λέω ότι δεν έχει εκπαίδευση, το αντίθετο μάλιστα. Οι περισσότεροι έχουν βγάλει το λύκειο και αρκετοί και το πανεπιστήμιο. Το μείζον πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι η έλλειψη παιδείας. Η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι και συνεχίζεται στο σχολείο. Όταν τα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν έχει τα ερεθίσματα που θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του, το παιδί δε θα αναπτυχθεί με έναν κριτικό τρόπο σκέψης, αλλά με μία εκ των ουκ άνευ αποδοχή του υπάρχοντος τρόπου σκέψης και κατ'επέκταση συστήματος. Όπως θα έλεγε και ο Αλτουσέρ, σε αυτήν την έλλειψη παιδείας συμβάλλουν καθοριστικά οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του Κράτους, όπως το σχολείο, η εκκλησία, ο στρατός κ.ο.κ. Αν έχει μάθει με έναν τρόπο σκέψης, θα αρνηθεί a priori μία διαφορετική προσέγγιση της πραγματικότητας και θα μείνει εγκλωβισμένος στο καβούκι που έχουν στήσει για αυτόν. Για τον κλαρινογαμπρό δηλαδή που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον άκρατου καταναλωτισμού και lifestyle, η διέξοδος μόνο εύκολη δεν είναι.

     ΥΓ. 1) Δε μου αρέσει να γενικεύω και έτσι αυτό το κείμενο σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους κλαρινογαμπρούς, αλλά σίγουρα καλύπτει μία μεγάλη μερίδα εξ'αυτών.

     ΥΓ. 2) Γράφοντας αυτό το άρθρο, άκουγα τον φανταστικό δίσκο των Pink Floyd "Animals". Έχω την πίστη, για να μην πω σιγουριά, ότι ελάχιστοι εκ των κλαρινογαμπρών θα έχουν ακούσει τους Pink Floyd, πόσω μάλιστα τον συγκεκριμένο δίσκο. Αυτό δεν τον αναφέρω για να υπονοήσω κάποιου είδους ανωτερότητάς μου, αλλά για να επισημάνω την έλλειψη γνώσεων για τις τέχνες πέρα από αυτά που προβάλλονται από τα κυρίαρχα media.