Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Για την "Τέλεια Ομορφιά"(2013) του Πάολο Σορρεντίνο




     Ο Τζεπ Γκαμπαρντέλα είναι ένας 65χρονος άντρας, γοητεύτικος, με έξυπνο και γλαφυρό χιούμορ που του αρέσει να απολαμβάνει τη ζωή στο έπακρο. Συγγραφέας ενός μόνο βιβλίου που είχε γράψει σε νεαρή ηλικία, ο Τζεπ, ο οποίος έφτασε στη Ρώμη σε ηλικία 26 ετών, κατάφερε να γίνει ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος, με πολλές γνωριμίες στους κύκλους της μεγαλοαστικής τάξης και γενικότερα να είναι ένας από τους πιο επιφανείς bon viveur της Ρώμης και να επηρεάζει πολύ κόσμο. Η ζωή του αποτελείται από ξέφρενα πάρτι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, πολλές γυναίκες και μοναχικούς περιπάτους στους δρόμους της Ρώμης όταν η πόλη ξυπνάει και αυτός πηγαίνει για ύπνο. Αγαπάει τις τέχνες και τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτήν και έχει πολύ εκλπετυσμένο γούστο. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και ένας άνθρωπος που έχει βαθύτερες αναζητήσεις και προσπαθεί να βρει απαντήσεις σε ζητήματα που τον απασχολούν.

     Ο Πάολο Σορρεντίνο καταφέρνει και παίρνει μια άψογη ερμηνεία από τον Τόνι Σερβίλο (θα έπαιζε και στην "Άλλη Θάλασσα" του Αγγελόπουλου, άλλά τα γυρίσματα δεν τελείωσαν ποτέ), και μέσα από αυτή την ερμηνεία μπορεί να καταδείξει την ομορφιά της αιώνιας πόλης, είτε μέσω των περιπλανήσεων του ήρωα μέσα στη πόλη είτε ακόμα και όταν ο ήρωας βρίσκεται στο σπίτι του, το οποίο είναι ένα πανέμορφο ρετιρέ ακριβώς απέναντι από το Κολοσσαίο. Εκτός όμως από την αν ανάδειξη της ομορφιάς του αστικού τοπίου, ο Σορρεντίνο ειρωνεύεται με έξοχο τρόπο όλους αυτούς που δείχνουν να απολαμβάνουν την τέχνη χωρίς να έχουν ιδέα για αυτήν, αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν μια πολιτική ιδεολογία για να αναδειχθούν, ακόμα και την ίδια την Εκκλησία με τις προκαταλήψεις της. Αλλά το κυριότερο που αναδεικνύει είναι η "υψηλή τέχνη", αυτή η τέλεια ομορφιά την οποία αναζητάει συνέχεια ο πρωταγωνιστής. Χωρίς εξεζητημένο και ακαδημαϊκό τρόπο, διεισδύει στα άδυτα της τέχνης για να μας μαγέψει με την ομορφιά που κρύβεται μέσα στα αγάλματα, στους πίνακες ζωγραφικής, στα τραγούδια.




     Ο Τζεπ είναι κυνικός και αυτό το επιδεικνύει καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, χωρίς να μασάει τα λόγια του και λέγοντας αλήθειες που μπορούν να πικράνουν. Ωστόσο, έχει και μια άλλη πλευρά, μια πιο ευαίσθητη, πιο ανθρώπινη. Δε μας γίνεται συχνά φανερή, αλλά κάνει τακτά την εμφάνισή της μέσα στη ταινία. Όπωςο ίδιος συνειδητοποιεί, η ζωή είναι ένα ταξίδι, όπου στην άλλη πλευρά βρίσκεται ο θάνατος. Και τον θάνατο ο Τζεπ τον βιώνει συνεχώς. Πρώτα μαθαίνει ότι ο μεγάλος του έρωτας έχει πεθάνει και μάλιστα ο σύζυγος της, του αποκαλύπτει ότι πάντα αγαπούσε τον Τζεπ. Στη συνέχεια πεθαίνει ο γιος μιας κοσμικής του φίλης, τον οποίο μάλλον συμπαθούσε και για τον οποίο έκλαψε κατά τη διάρκεια της κηδείας του, ενώ είχε πει προηγουμένως ότι δεν κλαίει ποτέ σε κηδείες, για να μη πάρει τη δόξα από την οικογένεια. Τέλος, πεθαίνει και η κόρη ενός φίλου του, με την οποία έιχε συνδεθεί και την οποία είχε αρχίσει να ερωτεύεται.

     Το μοτίβο του θανάτου ωστόσο υπάρχει και μεταφορικά μέσα στη ταινία. Όταν ο καλύτερος του φίλος αποφασίζει να φύγει από τη Ρώμη, και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί άμα έχει κλείσει και ο δικός του κύκλος στη Ρώμη. Πιο σημαντικός, ωστόσο, φαίνεται να είναι ο χωρισμός του με τον μεγάλο του έρωτα, ο οποίος, παρόλο που δεν εμφανίζεται στη ταινία, φαίνεται να τον έχει επηρεάσει στο τρόπο ζωής που ακολούθησε έπειτα. Ένα άλλο μοτίβο που κάνει την εμφάνιση του στην ταινία, είναι αυτό της πραγματικής πίστης, η οποία δεν έχει σχέση με την Εκκλησία, αλλά έχει σχέση με τη δύναμη του ανθρώπου να καταφέρει να αγαπήσει τους άλλους και να μην τοποθετεί ψηλότερα τις υλικές απολαύσεις έναντι της πνευματικής ανατασης.




     Όποιος έχει δει τη ταινία του Πάολο Σορρεντίνο, σίγουρα θα αρχίσει να κάνει συγκρίσεις με την "Dolce Vita" (1960), του Φεντερίκο Φελλίνι. Στη ταινία του Φελλίνι, ο δημοσιογράφος Μαρτσέλο Ρουμπίνι (Μαρτσέλο Μαστρογιάννι) είναι ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος που γράφει για κινηματογραφικούς αστέρες, θρησκευτικά θέματα και άλλα, και ζει μέσα σε 7 μέρες και νύχτες τη "γλυκιά ζωή" της Ρώμης, με τις ευκαιρίες και τους έρωτες που προσφέρει, καθώς και με τις αναζητήσεις του πρωταγωνιστή. Θα μπορούσαμε να δούμε στο πρόσωπο του Τζεπ Γκαμπαρντέλα, τον Μαρτσέλο Ρουμπίνι σε μεγαλύτερη ηλικία που εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα σε μία ζωή γεμάτη πάρτι, ευχαρίστηση και γυναίκες. Ο Σορρεντίνο αποτίει ένα φόρο τιμής στον μεγάλο Φελλίνι αλλά και γενικότερα στον ιταλικό κινηματογράφο που ύμνησε τη Ρώμη και το ιταλικό πνεύμα.

     Κλείνοντας, πιστεύω ότι η "Τέλεια Ομορφιά" είναι μια ταινία που εξυμνεί την ομορφιά που κρύβεται εκεί έξω αλλά και την κενότητα των ανθρώπων που αναλίσκονται μόνο στις ηδονές και τις υλικές ευχαριστήσεις. Να αναγνωρίσεις και να θαυμάσεις το Ωραίο, ζώντας μέσα στη τρέλα και τη παραδοξότητα της ζωής. Αυτό προσπαθεί να μας δείξει η ταινία και τα καταφέρνει παρα πολύ καλά.

 
 
 

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

BLUE ÖYSTER CULT: On Your Feet Οr Οn Υour Knees!








Μια από τις μεγαλύτερες (και τόσο υποτιμημένες) hard rock μπάντες όλων των εποχών που εισχώρησε με μεγάλη επιτυχία και στο heavy metal έρχεται για δύο ζωντανές εμφανίσεις στην χώρα μας στις 6 και 7 Φεβρουαρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.

Στην φωτογραφία πάνω βλέπουμε την κλασική πενταμελής σύνθεση της μπάντας (από αριστερά προς τα δεξιά: Donald "Buck Dharma" Roeser, Eric Bloom, Albert Bouchard, Allen Lanier (R.I.P.), Joe Bouchard) που μεγαλούργησε στην δεκαετία 1971-1981. Σε λίγες μέρες θα απολαύσουμε μόνο τους πρώτους δύο (ο Buck Dharma είναι ο μόνος που έμεινε από την αρχή μέχρι σήμερα ως ιδρυτικό μέλος με τους Albert και Allen, τα αδέρφια Bouchard αποχώρησαν στα 80’ς  ενώ δυστυχώς ο Allen άφησε αυτόν τον κόσμο πέρσι στις 14 Αυγούστου). Η πεντάδα βρέθηκε για τελευταία μαζί επί σκηνής στις 5 Νοεμβρίου του 2012 για μια συναυλία στην πόλη τους, την Νέα Υόρκη.
Δεν είναι μόνο τα 25 εκατομμύρια που έχουν πουλήσει, η τεράστια επίδρασή τους στις μετέπειτα γενιές τους και ότι παραμένουν ταυτόχρονα υποτιμημένοι με έναν παράξενο τρόπο που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Η ιστορία τους είναι από τις πιο συναρπαστικές όλων των εποχών και παρακάτω παραθέτουμε 10+1 λόγους που θα μπορούσαν να συμβάλουν ακόμη και σε παραγωγή ταινίας γι’ αυτούς!
Πάμε!

1. Όλοι μας γνωρίζουμε και λατρεύουμε τα τρία πιο γνωστά τραγούδια τους Dont Fear The Reaper , BurninFor You , Godzilla.  Γραμμένα και τα τρία από τον Buck Dharma και τραγουδισμένα από τον ίδιο (ότι έγραφε μόνος του ο Buck Dharma τραγουδιόνταν αυστηρά από τον ίδιο) κατέλαβαν δυσθεώρητες θέσεις στα αμερικάνικα charts ενώ κυκλοφόρησαν και σαν single. Το πρώτο αναφέρεται στην αιώνια αγάπη που κρατάει μετά  την αναπόφευκτη κατάληξη του ανθρώπου, τον θάνατο, και χρειάστηκαν περίπου 8 βδομάδες και πάνω από 200 εκτελέσεις μέχρι να καταλήξει στην τελική του μορφή! Στα B Sides του “Agents of Fortune” υπάρχει μια γοητευτική εκτέλεσή του έχοντας σχεδόν μόνο φωνητικά και μια υποτονική μελωδία στο background. Το δεύτερο προορίζονταν για τον προσωπικό δίσκο του Buck Dharma και είναι από τα κομμάτια που σου φτιάχνουν την διάθεση με αρκετά pop αισθητική. Ήταν μάλιστα από τα τραγούδια που απαγορεύτηκαν στους αμερικάνικους σταθμούς μετά το συμβάν των Δίδυμων Πύργων το 2001. Όσον αφορά το τρίτο, η μπάντα προσπάθησε να μπει σαν soundtrack στην ομώνυμη (και απαράδεκτη) ταινία το 1998 και όταν αρνήθηκαν οι παραγωγοί οι Roeser και Bloom έπαιξαν μια διαφορετική εκτέλεση του κομματιού λέγοντας την Nozillaμε στίχους στο ρεφραίν να λένε "oh no the director says no" και το τραγούδι να παίζει μόνο σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
 







2. Πέντε απίστευτοι πολυδιάστατοι μουσικοί, πέντε διαφορετικές φωνές, πέντε διαφορετικές προσωπικότητες. Όλοι έχουν πιάσει πάνω από δύο όργανα στα χέρια τους. Στα 70’ς σε κάποιο διάστημα παίζανε κατά σειρά όλο κιθάρες, τα “Five guitars” ή drum solos με Eric, Albert και Donald πέρα του Joe προφανώς. Όλοι έγραφαν (η πραγματική δύναμη ήταν τα αδέρφια Bouchard και ο Donald χωρίς να υστερούν οι άλλοι δύο) και όλοι τραγουδούσαν έχοντας χαρακτηριστικές φωνές.  Δείτε επίσης τι διαφορετικό στυλ είχε ο καθένας!  Ειδικά ο Eric Bloom δεν έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του δημοσίως ποτέ! Ποτέ.  ΠΟΤΕ. Αν βρείτε φωτογραφία του να φαίνονται τα μάτια του να την διαδώσετε!


3. Οι στίχοι τους. Ο μύθος που φτιάξανε γύρω από αυτούς και την εικόνα τους. Δεν σας συναρπάζει να μην μπορείτε να καταλάβετε τι εννοεί ο ποιητής; Το σίγουρο είναι ότι εξωγήινοι, θεωρίες συνομωσίας, ταινίες τρόμου, heavy metal και rock nroll είχαν την τιμητική τους! Από τους λόγους που οι φανατικοί τους οπαδοί παραληρούσαν και οι υπόλοιποι δεν τους «έπιαναν» ώστε να γίνουν περισσότερο γνωστοί. Επηρεασμένοι βέβαια και από τον άνθρωπο που τους ανακάλυψε και μετέπειτα  manager τους, Sandy Pearlman και την γνωριμία τους με τον συγγραφέα Richard Meltzer, αμφότεροι φαν του μεταφυσικού.  Το όνομά τους προέκυψε από ένα ποίημα του Sandy Pearlman, στο οποίο BOC ήταν ομάδα εξωγήινων που μυστικά καθοδηγούσε την ζωή των γήινων! Από τους πιο ευθείς στίχους τους βρίσκονται στο εκπληκτικό τραγούδι τους There Came The Last Days Of May που αναφέρεται σε αληθινό περιστατικό και μιλάει για την τραγική κατάληξη που είχαν τρεις νέοι στην περιπέτειά τους να βρουν ναρκωτικά. Οι δύο σκοτώθηκαν, ο τρίτος σύρθηκε μέχρι τον κεντρικό δρόμο να ζητήσει βοήθεια και να καταγγείλει το συμβάν. Φημολογείται ότι ο Buck Dharma είχε δεχθεί πρόταση να πάει μαζί τους. Γενικά πέρα από τα μέλη της μπάντας, αρκετοί φίλοι βοηθούσαν στο γράψιμο στίχων, όπως ο Sandy Pearlman, o Meltzer και η Patti Smith που θα αναφέρουμε και πιο κάτω!

 







4. Η πιο «αγγλική» Αμερικάνικη μπάντα! Καμία σχέση με την αισθητική των 70’ς άλλων συγκροτημάτων της Αμερικής. Εκεί όπου ο Alice Cooper έδινε τις παραστάσεις τρόμου, οι Kiss προωθούσαν το image τους και οι Aerosmith κατέβαζαν την μισή Κολομβία τα παλικάρια μας έκαναν κόσμο να αναρωτιέται τι φάση παίζει με τα εξώφυλλά τους και τους στίχους τους. Πόσο ψαρωτικά τα εξώφυλλα των πρώτων δύο δίσκων (και όχι μόνο) άραγε; Το σύμβολο που βλέπετε να προεξέχει είναι όπως εξήγησαν οι ίδιοι το αρχαίο σύμβολο του Κρόνου. Ο Sandy Pearlman ήθελε να τους μεταμορφώσει έτσι και αλλιώς στους αμερικάνους Black Sabbath και στο 1980 το καταφέρνει όπου..



5. …Η περιοδεία Black & Blue με τους Black Sabbath είναι από τις πιο διάσημες όλων των εποχών και τα ντοκουμέντα από κείνη την περίοδο είναι συγκλονιστικά. Οι Black Sabbath έχουν τον Dio στα φωνητικά έχοντας κυκλοφορήσει το “Heaven & Hell” και οι Β.Ö.C. το “Cultösaurus Erectus με τον Martin Birch στην παραγωγή (τι ποιος είναι αυτός, Iron Maiden δεν έχεις ακούσει;) και οι μπάντες εναλλάσσονται κάθε βράδυ στην θέση του headliner. Και οι δύο μπάντες έχουν μάνατζερ τον Sandy Pearlman και έρχονταν σε σύγκρουση, με τους Sabbath να διαμαρτύρονται γιατί δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ για κανέναν support και τους Β.Ö.C να κρατούν πιο μετριοπαθή στάση, αναγνωρίζοντας ότι ήταν σε περιοδεία με μια από τις μπάντες που επηρεάστηκαν από αυτή. Κατά αυτούς θα έπαιζε headliner όποιος ήταν πιο δημοφιλής στην εκάστοτε πόλη.



6. Το “Some Enchanted Evening είναι από τα πιο σπουδαία live album όλων των εποχών, έχοντας πουλήσει πάνω από δύο εκατομμύρια και είναι το πρώτο σε πωλήσεις της μπάντας. Περιέχει μια ανατριχιαστική εκτέλεση του “Astronomy” που μπήκε στην ιστορία.
Το live ηχογραφήθηκε σε διάφορες πόλεις σε Αμερική και Αγγλία και το εξώφυλλο με τον Χάρο να ιππεύει είναι από τα πιο τρομακτικά και γοητευτικά όλων των εποχών









7. Οι εκτελεστικές ικανότητες του Buck Dharma. Ναι, είναι μια κατηγορία μόνος του. Λατρεύω προσωπικά τους κιθαρίστες με ξεχωριστό ήχο και με φαντασία στο παίξιμό τους. Να λέω «μα που το σκέφτηκε αυτό και πως τον πετυχαίνει αυτόν τον ήχο;». Μοναδικά άνετος στις ζωντανές εμφανίσεις, ανέκαθεν άνοιγε άλλες πίστες του ήχου με το εκφραστικό και γεμάτο χάρη παίξιμό του. Δεν τελειώνει μόνο εκεί. Η πιο γλυκιά φωνή του ανέκαθεν συμπλήρωνε την πιο κοφτερή του Eric Bloom (άλλη φωνάρα) και είναι υπεύθυνος για τα τρία χαρακτηριστικά τραγούδια που αναφέραμε πιο πάνω. Από τους λόγους που αποκαλώ την μπάντα ως την πιο έξυπνη όλων των εποχών (στην μουσική της).


8. Από τις πρώτες μπάντες που έβαλαν το umlaut στον τίτλο τους καθώς και από τις πρώτες που χρησιμοποίησαν τα laser σε show. Κατά την διάρκεια της περιοδείας του “Agents Of Fortune”, έχοντας και αρκετό μπάτζετ πλέον, φημολογείται ότι μέχρι και κυβερνητικοί πράκτορες έρχονταν να διερευνήσουν τι γίνεται στα show τους γιατί πολλοί είχαν παραπονεθεί για προσωρινή τύφλωση! 


















9. Οι συνεργασίες με την Patti Smith (κάποτε αμόρε του Allen Lanier, φωτό). Η ίδια συμμετέχει στο ντουέτο με τον Joe Bouchard στα φωνητικά του συγκλονιστικού Revenge of Vera Geminiκαι έχει γράψει πολλούς στίχους σε κλασικές κομματάρες όπως τα Baby Ice Down”, Career of Evil,  Fire of Unknown Origin”, “Shooting Shark.








 






10. Στο “Secret Treaties (κατά πολλούς fans ο καλύτερος της μπάντας) έχουμε το καλύτερο groove που έχει παικτεί ποτέ (δεν γίνεται να μην κουνήσεις έστω και το μικρό δάκτυλό σου από το 4.14 και μετά στο Dominance & Submission”) και την διάδα που κλείνει τον δίσκο Flaming Telepaths, Astronomy που όσες φορές και να την ακούσεις προκαλεί την ίδια ανατριχίλα. Να είναι καλά και οι Metallica που διασκεύσαν το δεύτερο και τους μάθαμε περισσότερο. Επίσης η διασκευή στο Born To Be Wildπου περιέχεται σαν B Side στο remaster για μένα είναι καλύτερη από το πρωτότυπο.


 

 Και ο τελευταίος λόγος;


11. Αλήθεια πως γίνεται μια μπάντα που έχει πουλήσει 24 εκατομμύρια να είναι τόσο υποτιμημένη; Δεν είναι συναρπαστικό;

 Με χαρά και έντονη ανυπομονησία τους περιμένουμε ξανά, ειδικά εμείς που δεν τους είδαμε τα 2008 και 2009. Όλοι έχουν να λένε ότι η μπάντα δεν έχει χάσει καθόλου την μαγεία των 70’ς και το συναρπαστικό υπόβαθρο ιστορίας που κουβαλάει μαζί της και ελπίζουμε να δούμε δύο αξέχαστες ζωντανές εμφανίσεις τους, ακόμη και αν είναι μόνο οι Eric Bloom, Donald Roeser, ακόμη και αν στο set δεν θα ακούσουμε κομμάτια που θέλουμε!
6 και 7 Φλεβάρη θα έχουμε Cities on flame with ROCK N’ ROLL!