Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Όταν η αστυνομική αυθαιρεσία χτυπάει κόκκινο ή πόσο "δημοκρατική" χώρα είμαστε


     Μου αρέσει να μιλάω για προσωπικές μου εμπειρίες και βιώματα γιατί έτσι νιώθω ότι γνωρίζω όλες τις πτυχές ενός γεγονότος και ότι μπορώ να τις αξιολογήσω καλύτερα. Έτσι λοιπόν, θα αναφερθώ στις χθεσινοβραδινές μου περιπέτειες που συνέβησαν έξω από το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης.

     Όλα ξεκίνησαν όταν έφυγα από τη βιβλιοθήκη του Α.Π.Θ. στις 2 το βράδυ και γυρνούσα σπίτι μου με τα πόδια γιατί έχασα το νυχτερινό λεωφορείο(ίσως το μεγαλύτερο σφάλμα μου). Καθώς περπατούσα την Εγνατία με κατεύθυνση προς τα ανατολικά και λίγο έξω από το Πολυτεχνείο, ξαφνικά νιώθω από πίσω μου ένα αυτοκίνητο να σταματάει απότομα. Γυρίζω απότομα το κεφάλι και βλέπω 3 μπάτσους να μου φωνάζουν "Ψηλά τα χέρια"και αμέσως μετά "Έλα προς το περιπολικό με αργά βήματα και σηκωμένα τα χέρια".Πρώτη φορά στη ζώη μου(εκτός από το σεξ) μου είπε κάποιος να έχω σηκωμένα τα χέρια. Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή.

     Με το που πλησιάζω το περιπολικό, με διατάζουν να βάλω τα χέρια μου πάνω στο αμάξι και χωρίς να μου πουν τίποτα, ξεκινάνε να μου κάνουν σωματικό έλεγχο(επίσης για πρώτη φορά στη ζωή μου, εξαιρουμένων των αεροδρομίων φυσικά). Επίσης, ο δεύτερος μπάτσος μου ζητάει να του δώσω τη τσάντα μου(το 2ο σφάλμα μου, είχα τσάντα μαζί μου). Εκεί, και δε ντρέπομαι να το πω, φοβήθηκα. Φοβήθηκα πολύ. Ο λόγος; Γιατί ήμουν μόνος μου και ήταν 3. Θα μπορούσαν να βάλουν οτίδηποτε στη τσάντα μου για να με ενοχοποιήσουν. Όση ώρα έψαχνε ο μπάτσος την τσάντα μου (τουλάχιστον 2 λεπτά), είχα τα μάτια μου καρφωμένα πάνω του. Ευτυχώς δε βρήκε τίποτα ενοχοποιητικό, με εξαίρεση βιβλία και τετράδια που μάλλον δεν του έχουν χρειαστεί ποτέ στη ζωή του.

     Αλλά το χειρότερο έγινε αφού ήλεγξε ο ένας μπάτσος την τσάντα, ο δεύτερος μπάτσος που μου έκανε τον σωματικό έλεγχο( ο τρίτος ήταν απλά θεατής), μου ζητάει να βγάλω το μπουφάν μου για να με ξανατσεκάρει. Στις 2 το πρωί. Με 5 βαθμούς κελσίου, μπορεί και λιγότερο. Με άφησε έτσι για 1 περίπου λεπτό και αφού έγιναν όλα αυτά, τότε θυμήθηκαν να μου ζητήσουν τη ταυτότητα για να εξακριβώσουν τα στοιχεία μου και να τα ελέγξουν με το Κέντρο. Όσο περίμενα την εξακρίβωση, ρώτησα τον πρώτο μπάτσο γιατί γινόταν όλος αυτός ο έλεγχος. Μου απάντησε ότι "Αυτή είναι η δουλειά μας", και μετά με ρώτησε την οδό που μένω. Αφού τέλειωσε η εξακρίβωση και δεν εντόπισαν κάποιο τρομοκράτη, μου έδωσαν τη ταυτότητά μου, μου ευχήθηκαν καληνύχτα και έφυγαν.

     Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Ούτε ο πρώτος είμαι, ούτε ο τελευταίος που του συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Απλά θέλω να καταλήξω σε κάποια συμπεράσματα: 1) Αν κυκλοφορείς νύχτα με τα πόδια και δη έξω από το πανεπιστήμιο, τότε μάλλον είσαι εγκληματίας, 2) Αν κουβαλάς και τσάντα, τότε οι πιθανότητες αυξάνονται, 3) Αν είσαι μακρυμάλλης και με μούσια (γιατί έτσι είμαι) τότε οι μπάτσοι θεωρούν ότι έπιασαν λαβράκι.

    Πέρα όμως από το χιουμοριστικό, τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά. Τη παραμονή της 6ης Δεκεμβρίου κυκλοφορεί μπατσικό έξω από τα Πανεπιστήμια και σταματάει κάποιον που μοιάζει ύποπτος. Αν πανικοβαλλόμουν και άρχιζα να τρέχω, τι θα έκαναν; Θα με πυροβολούσαν; Και ο σωματικός έλεγχος και ο έλεγχος της τσάντας γιατί να γίνουν; Δεν τους αρκούσε να πάρουν απλά τη ταυτότητά μου, όπως έχουν κάνει τόσοι συνάδελφοί τους στο παρελθόν; Και γιατί εμένα; Από το απέναντι πεζοδρόμιο περπατούσαν 2 κοπέλες. Γιατί εμένα και όχι αυτές; Τελικά, πόσο "δημοκρατική" είμαστε ως χώρα όταν συμβαίνουν τέτοια περιστατικά(και πραγματικά πιστεύω ότι αυτό που μου συνέβη δεν είναι τόσο ακραίο, γιατί έχουμε δει πολύ χειρότερα).

     Μπορώ να θέσω και άλλα πολλά ερωτήματα, αλλά θέλω να το κλείνω αυτό το άρθρο και η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι πάρα πολύ απλή. Οι μπάτσοι σε αυτή τη χώρα κάνουν ότι θέλουν. Έχουν ένα πιστόλι στο χέρι και την έχουν δει εξουσία. Προσπαθούν να σπάσουν τον τσαμπουκά σε όποιον είναι διαφορετικός με το να τον τρομάζουν. Δε θα τους περάσει. Σήμερα είναι η μέρα του Αλέξη. Έτσι κι αλλιώς θα κατέβαινα στη πορεία, αλλά πλέον βλέπω τελείως ξεκάθαρα ότι 5 χρόνια μετά, δεν έχει αλλάξει τίποτα, ίσα ίσα που τα πράγματα είναι χειρότερα. Ελπίζω να έχει κόσμο σήμερα η πορεία, για να τους δείξουμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει! Καλή συνέχεια!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου